De tijd glipt door m'n handen- Time racing away.

Scroll down for the English version

Ik zie februari al wegglippen naar de eindstreep. Niet dat ik stil zit of dat er niets gebeurt maar de dagen gaan nu wel erg snel. April staat echt voor de deur. Max komt 4 april aan. Lekker vroeg. Al voor ontbijt. Dat wordt een slapeloze nacht en vroeg rijden naar Schiphol. Lach maar. Het is wel waar. Daar ben ik al een hele poos naar aan het uitkijken. Maar als het zo snel op mij af komt, gaan de weken erna ook snel. Des te meer reden om alles goed op een rijtje te hebben. Elk moment goed benutten- ook de vrije dagen van 'gewoon thuis'.

Het lijstje ' moet gezien, geweest zijn, gedaan hebben' is behoorlijk lang geworden. Daar zal het een en ander vast vanaf vallen. Maar liever teveel dan te weinig. En ik moet mijn kleinzoon ook kunnen motiveren om het allemaal maar leuk te vinden. Hij wil per se naar Berlijn en verder heeft hij geen wensen. Zegt, " oma je weet wat leuk is, ik niet en laat het over mij heen komen.!" Nou dat klinkt als een vrijbrief toch?

Ik maakten me wel zorgen, of nou ja, het hield me af en toe bezig, dat de winter maar niet wilde inzetten. Dacht even van, straks sneeuwt het in april. Kan nog hoor, weet ik. Zal hij niet erg vinden. Maar ik wel. Het weer hoeft niet per se elke dag zonnig en warm te zijn, toch terwijl je rondtrekt en wandelt of zo, wil je toch wat redelijke omstandigheden hebben nietwaar?

Ik ga oefenen met videos maken. De selfie stick is aangeschaft en de drie-poot voor mijn iPhone ook. Lijkt me leuk zijn ouders, mijn zoon en schoondochter, wat filmpjes te laten zien ipv alleen maar berichtjes en foto's te sturen. Ik ga er een videokanaal op na houden. De link zal ik tzt hier plaatsen voor diegene die het leuk vinden om te volgen. Ook dat vind ik enorm spannend.

Afgelopen maandag ben ik de stad in geweest en heb ik bij de ANWB de kaart voor Schotland aangeschaft. Ja, ik neem de TomTom mee, maar s avonds wat uitvogelen is ook leuk. De post van een paar weken geleden is daar in Australië aangekomen ( de vorige brief is er nog niet- in oktober verzonden). Nu prijkt de kaart van Nederland op de muur zodat Max zijn ouders onze routes kunnen volgen en een beetje een idee krijgen van de afstanden. Ach, het wordt spannend, leuk, soms overvol en vermoeiend maar over het algemeen- een bijzonder bezoek. OmaFarAway kan niet wachten totdat kleinzoon dichtbij is. Nu de vlucht nog. Dat is toch wel een hele onderneming voor een jonge vent uit een klein Australisch dorpje. Hij heeft een aantal keren Nieuw Zeeland bezocht. Toch, dat is maar een prulletje vergeleken bij dit grote stap. Komt goed.

Many years ago when soaps were just invented ( except for Coronation Street that is) I used to take a break while the kids were having an afternoon nap. The programme started with the sand timer and the voice in the background saying, "Like sands of the hours glass, so are the days of our lives". Remember that?? Well, those of you from that time frame anyway. And so it is. Time and sand- they just flow through your fingers so fast. In one way, looking forward to the event of my grandson's arrival, that's great. On the other hand, it also means his time here will disappear quickly too. All the more reason to be well organised and make sure my planning is well thought out. Even the 'stay at home days'!

The list of must sees, must go to's and must have experienced' is vast. Probably too full, but rather that then miss out stuff. I'd rather scratch something off than ponder on 'what next'? Max's only wish is Berlin. And that'll definitely happen. The rest he is leaving up to me, as he pointed out, " oma you know what's the stuff that's important." So, I have a mandate- make sure he sees, does and experiences as much as possible- within reason!

The weather held me captivated for a while. I thought winter was never going to arrive. We now have sunny days and way low temperatures. All things going to plan (no not Murphy's Law) and spring will almost be on time. Let's face it, it can still snow in April I'm just hoping it won't.

Last Monday I went into town and purchased a selfie stick, and a tripod for the phone. I'm a pretty modern oma as far as that's concerned. Give most things a go. Hoping to get the videos and events online so the home front get a more accurate and lively report instead of just photos and silent
messages. I'll post the link here shortly. Lots to learn. Have no experience on that level at all. But you can teach an old dog new tricks. I'll learn.

The map for Scotland is at the ready too. It'll be interesting to see what we will get up to there. Starting in Edinburgh and doing day trips or even maybe an overnighter away...for the somewhat longer haul? Who knows. In 2001 I sent him a t-shirt from Rob Roy and I climbed the Wallace Tower sending some things over for my grandson at the time. Now we can do this together. So exciting.

Anyway, I'm getting organised. Hope he is too? Never know with these young ones. Up and at 'm. Pack up and go. I know he is getting more and more excited too. Now just the hurdle of the flight. His flying experience is restricted to flights to New Zealand. This is a whole new ball game. Just getting his head around it is enough. The transfer on the way here- a short stop over. A bit longer on the way home. But then he knows the drill. Follow the signs and all will be well. OmaFarAway is slowly edging closer.

De dagen vliegen voorbij - It is February already!

De datum van 4 april nadert met de snelheid van de Thalys.

Scroll down for the English version

Natuurlijk kijk ik ernaar uit. Zo'n grote gebeurtenis in mijn en mijn kleinzoon ons leven. Voor vele oma's een dagelijks of wekelijks gebeuren. Na bijna 18 jaar gaat het mij ook overkomen. Ik krijg een logee.

Mijn streven is om hem een mooie tijd aan te bieden. Of hij dat zo beleeft daar moet hij zelf voor zorgen. Ik kan allerlei uitstapjes en belevingen organiseren- als hij het maar kan waarderen en ook van genieten en er iets van opsteken. Mijn doel dus!

Uiteraard draait het om Nederland. Land van mijn geboorte en voorvaderen. Graag wil ik dat hij straks weer huiswaarts keert met het gevoel erbij te horen maar ook een sterker liefde en beleving te hebben van zijn eigen geboorteland, Australië. Het land van zijn moeder en tweede thuisland van zijn vader. Misschien snapt hij zijn vader dan ook beter. Die woont ook ver van zijn geboorte plek in NieuwZeeland waar ook zijn vader zus en broer(tje) wonen. Hij is oom voor 6 neefjes en nichten. Het is voor hem ook een relatie op afstand. Wat is het toch een verplaatsbare maatschappij. De wereld wordt steeds kleiner. Afstanden worden teniet gedaan- bij wijze van spreken dan.

Een paar jaar geleden terwijl mijn kleinzoon en ik aan het chatten waren vroeg hij mij over Berlijn. Of ik er geweest was? En, zou hij ooit ( we hadden dromen maar nog geen concrete plannen) op bezoek komen, of hij naar Berlijn mocht? Het schijnt dat hij een zeer bevlogen Geschiedenis leeraar heeft gehad. Die man heeft hem enorm geïnspireerd en enthousiast gekregen voor Berlijn. Zelf ben ik er ook nog niet geweest dus wat zegt oma dan? " Natuurlijk gaan wij naar Berlijn."

Met tegenzin maar besef het belang er wel van in, gaan we ook naar Amsterdam. Ik wijk uit naar de Jacob de Graeflaan in Amstelveen, mijn geboorteplek. Het huis staat er niet meer maar dat van de buren wel. Ik denk dan maar zo van- begin bij het begin! Na Amstelveen komt ook Dieren aan bod. Mijn eerste 8 jaar voordat wij immigreerde naar Nieuw Zeeland in 1961.


Ook ga ik dag bij dag de foto's meteen in een digitaal album zetten. Scheelt veel werk later. Achteraf ben je toch zo af en toe de draad kwijt. Vers in het geheugen als het kan is toch beter.

Ik heb meerdere plannetjes maar niet zozeer datums. Een overzicht van de 8 weken het ik op papier. Ja, in agenda maar ook op een groot vel voor een globaal overzicht. Arm joch zal afgepeigerd huiswaarts keren vrees ik. Om het maar niet over oma te hebben. Maar daar heb ik veel voor over.

De zon schijnt, de tulpen in mijn plantenbak komen tevoorschijn en de krokusjes bloeien al. Mijn hart zingt een blij lied.


I just cannot believe it is February already. We haven't had snow worth mentioning, it disappeared the moment it hit the ground. I somehow feel the days are the same. Disappear after sunrise as quick as lightening. The arrival date of my grandson is racing towards me like a runaway train. I do still have some stuff te organise and prepare, but it will all work out in the end I am sure. Just like to have an idea and itinerary that makes sense.

My goal is to share my history, homeland and heritage. The best thing would be that he feels part of that heritage. It may even deepen his own sense of belonging in his own birth land, Australia. It is his mum's heritage after all, and my son's second home. Maybe he too will get more of an insight into his dad, who also lives far removed from his own country of birth, New Zealand. It really does shape you and has impact on one as a person. Siblings not within reach, being an uncle to 6 and not being present at birthdays and special holidays. As a people we all have become quite nomadic- all this emigrating and re-establishing. The world is downsizing, only the distance isn't.

A few years ago my grandson mentioned he had learnt a lot about Berlin. And should he ever ( we didn't have any concrete plans at that time- just hopes and dreams) visit me, if he could please go to Berlin. What does an oma respond? " of course wel will go to Berlin darling. Oma would love to see it too." So, somewhere in our programme we have Berlin targeted.

Every story has a beginning. Mine started in de Jacob de Graeflaan, Amstelveen. And that's where our travels will take us. Onto Dieren and. Those places featured in the first 8 years of my life before immigrating to New Zealand in 1961.

The photo album will be a daily task. Best get the memories documented before they fade or become entangled in the many moments we will be sharing. That way it'll be completed as we go. Tiny detail but I think a time saver and exciting at the same time. Reliving the moment.

Due to the variety of activities and places to visit I have printed out a large sheet and have an overal view. Obviously I use a diary but having a overal view helps keep the activities in balance. Don't want to totally tucker the boy out before he flies home. Not to mention his aging oma. 😃

The sun is out, the tulips are gathering momenten en the crocuses are flowering. I'm humming a happy tune. My heart is joyful...and full of happy anticipation.