Na mijn thuiskomst van mijn bezoek Down Under werd ik opgeslokt door de klussen die gedaan moesten worden om de verhuizing van mijn zwager waar te kunnen maken.
Er moest geverfd, behangen en geklust worden. Ook in zijn woning was er nog bergen werk wat betreft inpakken en opruimen. De overdracht datum kondigde zich al gauw aan- met gevolg dat wij, mijn man, zwager en ik tandjes erbij moesten zetten om alles op tijd klaar te krijgen.Het is zo ver. Huis klaar, zwager heeft zijn intrek genomen, overdracht staat voor de deur van de eerste woning. We zijn aan een vakantie toe, mijn man en ik.
Deze oma ver weg heeft niet eens tijd gehad om de foto's te ordenen, boekje te maken of zelfs even de tijd te nemen om alle gebeurtenissen van mijn bezoek even weer voorbij te laten komen.
Wij gaan even een paar weekjes saampjes op stap. Even helemaal weg van alles wat herkenbaar en vertrouwd is- tijd op op te laden.
Ondertussen krijg ik Snapchats, foto's en berichtjes van mijn steeds volwassener worden kleinkinderen. De bezoeken zorgen ervoor dat de kinderen 'omaverweg' steeds beter leren kennen en mooie, bijzondere en leuke herinneringen maken met hun oma en ik met de kleinkinderen.
Het blijft een bijzondere relatie op afstand die steeds meer vorm krijgt.
