Twee- talig of niet! Eigen keus.

Ik las onlangs een bericht op Facebook over voorlezen...! In het Nederlands of Engels?

Mijn kinderen zijn niet tweetalig opgevoed. Komt doordat hun vader geen Nederlander is. Wel hebben de kinderen liedjes zoals Poesje Mauw, Slaap kindje slaap en Op een grote paddestoel - om er maar een paar te noemen - wel vaak te horen gekregen. Dat ging vanzelfsprekend eigenlijk.

Mijn ouders spraken een mengelmoes van Engels en Nederlands - dus kregen mijn kinderen ook wel het een en ander mee. Bv "het eten staat op tafel, tijd om naar bed te gaan en welterusten" als voorbeelden.

Toen mijn dochter naar Nederland kwam - ze is 2 jaar in Londen geweest voor haar O.E. ( Overseas Experience) besefte ze dat het wel leuk en handig was geweest als ze WEL Nederlands had geleerd. Als tiener-puber, vond ze er niets aan en wilde ze het ook HELEMAAL niet leren.

Maar enfin, gedane zaken nemen geen keer - en we moeten het doen met wat en hoe we het hebben gedaan.

Over 3 en half week is ze weer in Nederland- met man en 3 kinderen. Ze spreekt nog steeds geen Nederlands. Het Engels is nu ook in Nederland veel beter en makkelijker geworden dus eigenlijk is die 'druk' er ook niet meer die er in de jaren '90 wel was.

Ik was van plan om CDs op te nemen van kinderboeken. Dan kon ik toch - als omaverweg, voorlezen aan mijn kleinkinderen. Het project stuit tot nu nog toe op uitstel door teveel andere activiteiten en gebrek aan tijd - maar ik ben nog steeds vastberaden om vooral die hele kleintjes nog de ervaring te geven van oma's stem op een CD met hun favourite boek.

Als ik op bezoek ben- is het geweldig om het zo'n knuffelkind op schoot een boek voor te lezen. Heerlijk vind ik dat. Ze leren ook tellen en krijgen vanzelfsprekend wel Nederlandse kinderliedjes te horen. Dat zorgt voor veel hilariteit. Een favourite Nederlandstalig versje is - Er kwam een muisje aan gelopen....! Dat doe ik zelfs via Skype en de kinderen schateren het uit van het lachen. Ze reageren net alsof ik er echt ben! Deinzen gewoon terug zodra mijn vingers tegen de camera komen...lijkt alsof ze door het scherm op hun armen gekriebeld worden. GEWELDIG!

Tweetalig opvoeden is een persoonlijke kwestie...beide ouders moeten er achter staan!

Voorjaar en najaarsvakantie

Het is voorjaarsvakantie in Nieuw Zeeland en Australië. De scholen zijn dicht en de juffen en meesters mogen even op adem komen. Ze gaan de laatste kwartaal tegemoet van het schooljaar 2015. Examens, toetsen, eind van het jaar feestjes, rapporten...... ja, het is maar goed dat ze even ruimte krijgen om bij te tanken.

De kinderen trouwens ook. Die hebben net zo goed even andere ritme en routines nodig om straks weer enthousiast in de schoolbanken plaats te nemen.

Als juf ( in ruste) als oma, moeder en als leerling zie ik dat allemaal toch wel anders dan voorheen. En dat kan ook niet anders. Door ervaringen wordt men toch, niet zozeer wijzer, maar wel beter geïnformeerd.

Als kind- ja dan vind je school leuk of stom.

Als ouder heb je te zorgen dat alles op rolletjes loopt, oppas regelt waar nodig, ouder hulpje bent en de kinderen thuis hebt in de vakanties.

Als juf- nou ja, dan zie je de wereld van de andere kant - net als Nederlanders naar Australië en Nieuw Zeeland kijken en vis a vis. Anders maar toch hetzelfde.

Over een paar weken is het herfst vakantie in Nederland. Dan sluiten de scholen tijdelijk hun deuren. De juffen en meesters komen weer eventjes op adem en bereiden zich voor op de feestdagen en bijbehorende activiteiten. Het rapport moet ook af. Ouder gesprekken gehouden worden. Goed om even op adem te komen.

Kleinkinderen op bezoek- dat is een leuk vooruitzicht. Het is nu vakantie en ze komen binnenkort hier bij ons op bezoek- bij omaverweg! Een 'once in a life time' gezinsbezoek. Dat gaat een hele gebeurtenis worden. Een beleving zoals geen ander.

Als kind- zie ik dat als spannend, als ouder zie ik dat als GEWELDIG en als oma - voel ik me GEZEGEND.

Dat het kan, dat het gaat gebeuren, dat ik nog eventjes geduld moet hebben.

Wat doen jullie ( oma's en opa's) met de kleinkinderen als ze op bezoek komen?

Dierentuin?

Voorlezen?

Pret park?

Koekjes bakken?

Voetballen?

Zwemmen?

Wandelen?

Stroopwafels eten?

Even dit.....

Eventjes aan de telefoon.

Oma I lub you

Oooh gossie, oma lubs you too sweetheart!

Familie trekjes

Je bent kind, je hebt oom's en tante's, opa's en oma's en neven en nichten.

Soms lijk je op elkaar qua uiterlijk.

Soms vindt je dezelfde dingen leuk.

Soms lust jij OOK geen wortelen- twee van je nichten ook niet.

Jij bent net zo'n boekenworm als je tante ( jouw ouders hebben niets met lezen)

Er komen veel leerkrachten voor in de familie.

Koken is een familie aangelegenheid - zowel mannen als vrouwen genieten in de keuken.

Soms komt er van verre een familielid op bezoek - jaren niet gezien of gesproken en je merkt dan jouw zoon/dochter heel veel lijkt op deze oom of tante. Zo ontmoette ik een neef na 30 jaar en het
was alsof we dagelijks contact met elkaar hadden gehad.

Familietrekjes, ze komen overal en bij een ieder wel voor. Het voelt vaak zo vertrouwd.

Ik zie nu, dat mijn handen wat ouder worden, dat ze op de handen van mijn moeder lijken.
Op foto's zie ik dat ik mijn hoofd, net zoals mijn vader dat deed, scheef houd. Ook heb ik 'scheve schouders'.

Een van mijn jongens ( nu een man van 41) lijkt in zoveel aspecten op mijn vader dat het, nou ja niet eng, maar oh zo overduidelijk een kleinzoon van hem is. Ook zijn gevoel voor humor lijkt op die van zijn opa.

En deze zelfde jonge man - houdt ontzetten veel van vissen. Niet zomaar een hengeltje uitgooien maar echt serieus vissen. En dat deed mijn Friese oma ook. Trots was ze van haar vangst. Nou houden al mijn kinderen wel van vis eten - maar zoonlief is echt een sportman als het met visvangen te maken heeft.

Binnenkort doet hij mee aan een prestigieuze wedstrijd. Trots ben ik op al mijn kinderen - en ook apart een trots gevoel als ik zulke berichten krijg. Hij is zelf erg bescheiden, wat hem siert - toch presteert hij meer dan hij denkt en toegeeft.

En zo vader zo zoon - in zijn geval. Mijn vader hield niet van vissen- wel van vis eten. Die bescheidenheid erg herkenbaar en past wel.

Weer wat nieuws- vooral leuk voor omaverweg!

Gisteren werd ik wakker en keek ik op mijn telefoon voor eventuele berichten. Toen stonden er twee prachtig portret foto's van een van mijn kleindochters op.

Ja dat krijg je he, als je kinderen en kleinkinderen tegenvoeters zijn. We verschillen dag en nacht van elkaar ( sorry - grapje!)

Bij het ontbijt probeer ik dan met diegene die 'beschikbaar zijn' even contact te leggen. Nee, we chatten, Skypen, e-mailen of sms-en niet elke dag. Soms vaker dan anders, het ligt er maar aan wat speelt. Het hoeft ook niet elke dag. Ik heb een gezonde en open relatie met mijn kinderen. Ik krijg te horen-lezen-zien wat ze mij te vertellen hebben en zo ook laat ik van me horen als er iets leuks, interessants of anders is te vermelden.

Tussendoortjes zijn altijd welkom maar niet verplicht.

Vanochtend werd ik verrast door een leuk e-mailtje van een van mijn schoondochters. De drie kleuters in dat gezin ( 4-3-2) zitten op kleuter- en peuterschool en eentje op Day Care. Niet de hele week... maar goed voor hun ontwikkeling om met andere kinderen te spelen, sociale vaardigheden opdoen en leren omgaan met verschillen.

De oudste gaat binnenkort naar school. Wat zal dat een verandering teweeg brengen in het gezin. Niet alleen dat ze dan elke dag van 8:30 to 15:00 weg van huis is maar ook de groei die zij mee zal maken zal de verhouding tussen haar en haar zusje en broertje ook veranderen. Het is al een wijsneus- en ze wordt al aardig zelfstandig.

Enfin, de middelste zit nu op de kindy waar haar zus afscheid van gaat nemen. Die hebben voor opa's en oma's en andere familieleden die niet in staat zijn om zelf op bezoek te komen - en speciale Internet omgeving waar werkjes van de kinderen worden 'geplaatst'. Een Story Park. En ik kreeg een uitnodiging om me daar te aan te melden.

Nu kan ik werkjes van haar zien en opmerkingen lezen van de begeleiders. Ook kan ik berichtjes en uiteraard complimentjes geven die ook aan haar worden voorgelezen en in haar 'boek' terecht komen. Aan het eind van haar 'schooljaar' kan er een boek gemaakt van worden. Een jaarverslag zeg maar.

Hoe gaaf is DAT???

Ik ben 'juf in ruste'. Dus het meemaken van de ontwikkelingen rondom educatie en groei vind ik ook erg leuk om van dichtbij mee te kunnen maken.

Vandaag een proef gedraaid. Verhaaltje geschreven en foto's geplaatst. Ook een compliment op haar laatste werkje gezet.

Zal mij benieuwen wat haar reactie hierop is.

Bijna- maar nog niet helemaal

Zulke vroege berichten wil ik wel vaker krijgen. Twee portretfoto's van mijn kleindochter die 'bijna maar nog niet helemaal' naar school gaat.

Ze wordt half oktober 5 jaar. In Nieuw Zeeland betekend dat - naar school gaan. En wat heeft ze daar een zin in. Een pientere dame die weet wat ze wil. Al vroeg begon ze met letters vormen en voorlezen aan haar een jaar jongere zusje. De zelf bedachte verhalen naar aanleiding van de plaatjes in het boek- helemaal geweldig. Wat een verbeelding- wat een spannende verhalen maakte ze ervan.

Mijn kleindochter is de oudste van 3. Het is een druk huishouden waarvan mijn zoon momenteel de huisvader is. En dat werkt fantastisch. Hij kookt, bakt, hangt de was uit, veegt neuzen en billen, brengt en haalt van kindy enzevoort, enzevoort.

Natuurlijk is het soms rommelig en loopt alles niet op rolletjes. Maar waar dan wel. Het is een levendig en liefdevol gezin die kampt met alle zorgen, vrolijkheden, wereldse problemen en uitdagingen waar jonge gezinnen van vandaag zich mee bezig houden.

Soms denk ik dat ik blij ben geen ouder van jonge kinderen te zijn - vandaag de dag. Maar ik denk dat mijn ouders en mijn grootouders ook zulke gedachten gehad zullen hebben. Nou misschien opa en oma niet - na oorlogse wereld zag er toch wat vrolijker uit- maar dat terzijde. De veranderingen die elke generatie met zich meebrengt brengt niet alleen zorgen maar ook mogelijkheden en vernieuwing.

Ik ben omaverweg, die kan Skypen, chatten, Facetime gebruiken, foto's per direct kan ontvangen en zelfs met  de telefoon van nu - mee kan lopen naar school.

Het brengt wel een hele andere beleving met zich mee dan in 1961.

Ik zorg dat er op tijd een cadeautje komt - genoeg mensen om dat te kunnen regelen. Wel jammer dat nu deze ene verjaardag dat haar tante ( mijn dochter) met gezin nu net in Europa zijn. Gek eigenlijk nu voor hun. Zij zullen ervaren wat ik telkens ervaar- een verjaardagfeestje op afstand.

De eerste schooldag- wat zal dat een feest zijn.

Up up and away

Ja, het is zover. Al maanden keken we uit naar deze dag en toen ik wakker werd vanochtend wist ik
Vandaag is bijzonder.

Vandaag stapten mijn dochter, schoonzoon en drie kleinkinderen in een vliegtuig.

Ze zijn begonnen aan een groot avontuur.

Over 6 weken komen ze in Nederland.

De kinderen slaan een giga leerweg in.

De reis is niet bedoeld om alleen maar naar pretparken en speeltuinen te gaan.

Maar te ervaren, leren en proeven van de Europese cultuur die ook door hun aderen vloeit.

Ze gaan de wereld verkennen en ontdekken - en dat zal veel emoties, indrukken en ervaringen opleveren. Het zal ze bijstaan met hun verdere leerweg in hun leven.

Ik kijk uit mijn raam.

Nog een weekje of 6 voordat ze hier zijn.

Hopelijk schijnt dan ook nog eventjes de zon. Die grijze wolken hebben zij zelf de hele winter al gezien.

Efteling, de markt op, pannenkoeken eten..nou ja al die leuke Hollandse dingetjes die wij elke dag voor lief nemen.

Ik heb nog heel wat te doen voordat ze er zijn.

De dagen smelten zo ie zo al als sneeuw voor de zon - nu heb ik 'nog maar' 6 weken.

Het moet allemaal helemaal tot in de puntjes geregeld zijn - de logeerplekjes en lijstje met activiteiten.

Eten in huis halen voor een extra 5 personen.

Leuk om weer volle pannen op het fornuis te hebben staan pruttelen.

Kinderstemmen in huis.

Een mand vol wasgoed elke dag.

Het woordje 'verheug' is nog te klein om te beschrijven hoe ik me voel.

Vandaag, denken aan een veilige vlucht en voortzetting na de overstap in Amerika.

Ze zijn onderweg.....! Omaverweg - here we come!

Monopoly en Scrabble

Het was een lange vlucht maar zonder vertragingen of andere hobbels. Ik was heelhuids and blij aangekomen op Melbourne Airport.

Mijn bezoek, kroel en knuffelmomenten konden beginnen. Toen de deuren opengingen in de aankomsthal - zag ik meteen mijn zoon en schoondochter staan....en terwijl ik het beeld opsloeg in mijn geheugen sloegen twee armen zich om mij heen. Hij, mijn kleinzoon, had beet zeg maar.

Zonder schroom, vol vreugde en met een giga grijns op zijn gezicht kroop hij tegen mij aan. Zijn oma was aangekomen en hij was BLIJ!

We liepen naar de auto - mijn schoondochter pakte mijn hand, mijn zoon ( hij is stukken langer dan ik) legde de zijne op mijn andere schouder en mijn kleinzoon duwde het karretje met de bagage. Ik was 'geclaimd'. Heerlijk gevoel is dat. Je bent moe van de reis maar ook van de voorbereidingen, het afwerken van klusjes voor vertrek en de slapeloze lange reis. Alle vermoeidheid viel van me af. De liefde die mij op dat moment spontaan en in overvloed gegeven en gegund werd, werkte als een energie boost.

Na een rit van twee uur kwamen we 'thuis' aan. De euforie van het moment denderde voort. Ik werd naar mijn kamer geloosd- koffer meegesleept door kleinzoon, en er werd meteen koffie gezet en de deuren opengegooid. De airco draaide volle toeren. Ja, ze zetten dan ook de deuren open - want circulatie en de 'frisse buiten lucht' en de airco samen geven toch een meer natuurlijk gevoel dan die koude waterige lucht die alleen van een airco af komt. Zo werkt het - en zo gaat het dan ook!

Eenmaal mijn koffer geparkeerd en aan de koffie - vraagt kleinzoon mij meteen " oma wil je monopoly spelen?" Ik loop mee naar de huiskamer en ja hoor, op de vloer ligt het spel al klaar. Wat betreft zijn gedachten- die snap ik wel. Oma komt niet vaak en ze is er maar kort, dus gebruik je tijd goed- stop er van alles in, want voordat je het weet is oma weer weg.

En of ik er zin in had na 26 uur reizen? Ach ik kom straks wel weer tot rust. Nu eerst even concentreren, ogen open houden door middel van tandenstokers ( grapje) en spelen maar.

Wij hebben samen ook een poos Scrabble online gespeeld. Mij het spel Minesweeper te leren is niet helemaal gelukt. Zijn vriendjes deden het beter. Toch wel handig die moderne mogelijkheden. Wel met je kleinkinderen spelen... online dan!