Voor de werkende ouders vallen er nog wat weekjes waarvoor oppas gezocht moet worden voor de kinderen.

tussen uit' te mogen en kunnen.
Een overnachting bij een tante en oom ( vrienden van mijn ouders die de titel oom en tante verdiende) en naar het strand. Zo'n strandstoel erbij - wat een LUXE. Wij hadden geen auto maar oom Mik wel. Op naar Zandvoort. Ik vergeet dat NOOIT weer. Een keertje maar. Dat was genoeg voor een levenslange herinneringen die mij tot vandaag de dag nog blij kan maken en een glimlach op mijn gezicht tovert.
Door erg lang ziek geweest te zijn, ging mijn zus bij opa en oma 'bij de trap' logeren om aan te sterken.
Een paar dagen logeren in Amsterdam ( oud zuid) bij mijn peetoom en -tante. Piep klein kamertje- delen weer met nicht. Bed opklappen om ruimte te maken anders kon je er niet lopen. Oh ik vond het zo fijn en spanend allemaal. Drukke Amsterdam met al die geluiden en geuren.
Dag tochten naar moeke en pake in Fryslân. Mijn vader werkte bij 'Het Spoor'. We hadden toen vrij reizen. Het Spoor is nu gewoon NS. We hadden gezag voor Het Spoor. Vandaag zou mijn vader zich heel erg moeten aanpassen....! Ik reed onlangs langs het station in Dieren, seinhuisje weg maar het 'gevoel' was er nog steeds, warm, blij en vertrouwd. Ik voelde me weer eventjes 'kind.'

En dan - naar Nieuw Zeeland. Geen logeerpartijen, geen ijsjes bij Jamin, geen boswandelingen, thuis zijn met oudste broer als 'oppas'.
Hoewel ik geen negatieve gedachten of herinneringen heb - kan ik het beter beschrijven als 'onwennig, kaal en eenzaam'. Het vreugde gevoel van mijn eerste jaren in Nederland valt niet te vergelijken met mijn 'tevreden' gevoel van de eerste jaren waarin wij onze plekje veroverden en Nieuw Zeeland als thuisland maakten. Toch was ik niet ongelukkig. Het 'anders' moest nog wennen.
Het is nu ook vakantie in Nieuw Zeeland. Twee weekjes zijn ze vrij.
Mijn kleinkinderen komen niet logeren.
Ik ben geen oppas oma- en had wel altijd zoiets in mijn verwachtingen.
Het is anders geworden.
Ik ben Oma Ver Weg!
Ja, jammer dat ze niet kunnen logeren zomaar!
ReplyDeleteKoesteren, die mooie herinneringen! ze zijn een stukje van jou.
Jazeker Aritha, al mijn knuffel en lach momenten staan vast in mijn geheugen en ingeprent in mijn hart!
Delete