Sunday 12 July 2015

Hier en daar

Het zal de lezer van de eerdere geplaatste berichten niet ontgaan zijn ik schrijf over mijn belevenissen als kind in Nieuw Zeeland.
De Flavia- ons vervoermiddel terug naar Nederland.

En dat was ik ook. Kind en emigrant. Van juli 1961 tot eind 1966 heb ik in Nieuw Zeeland gewoond met mijn ouders, broers en zus.

Weg van het bekende en vertrouwde en op naar het nieuwe avontuur en onbekende. Best wel eng als je 8 jaar bent, zo heb ik dat toentertijd ervaren in ieder geval. En voor ieder was en is het anders.

In 1966 werd mijn jongste broertje geboren. Door gezondheidsomstandigheden zijn wij teruggekeerd naar Nederland. De medische wereld van toen en onzekerheid speelde daar een grote rol in.

Een goede beslissing- maar die had wel kanttekeningen. Mijn oudste broer bleef in Nieuw Zeeland wonen. Moeilijk voor mijn ouders en ook weer een afscheid die weer veel pijn veroorzaakte.

Nu was ik van een leeftijd dat ik zelf ook moeite had met het afscheid en terug gaan. Ik was eindelijk gesetteld en had leuke vriendschappen gevormd. Als puber viel het allemaal niet mee.

Eenmaal terug in Nederland werden weer opgenomen in het leven - bijna alsof we niet weg waren geweest - maar dat waren we wel natuurlijk. En veel van de levensstijl van Nieuw Zeeland zat er nu 'in'. Het was weer even wennen om Nederlandse te zijn.

Opnieuw beginnen en dan ben je puber en vervreemd van het 'eigen'. Best lastig.

Ik kwam goed terecht. Op een school met klasgenoten die me toch goed op hebben gevangen. In een nieuwe net gebouwde woonwijk- dus weer vriendschappen kunnen maken en een plekje veroveren. Het was een nieuwe gemeenschap- allemaal 'nieuw'.

Op vrijdag ging ik eten bij moeke- dan aten zij en tante Anneke gebakken vis met aardappelen en sla met uitjes en 'n eitje. Ooooooh wat had ik dat gemist. Het contact met familie maar ook dat visje en die sla. Dat kon alleen tante Anneke zo klaar maken!

Het waren jaren vol belevenissen en ervaringen. Ik ( we) leerden opnieuw onze taal, pakten de routines en gewoontes weer op en Sinterklaas en Kerst werd weer in de winter gevierd. Het werd weer vertrouwd.

2 comments:

  1. O, wat lijkt me dat trekken lastig! Mijn ouders verhuisden veel binnen Nederland. Dat werd ook niet door iedereen op prijs gesteld.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ja Aritha. Ik durf niet te melden hoeveel adressen ik wel niet gehad hebt in mijn leven. Nu mijn man en ik naar een appartement verhuisd zijn - wil ik niet meer weg! Voor mij mag dit de laatste keer zijn dat ik uit hebt gepakt!

      Delete