Nog een poging

Dus, als 8 jarige naar Nieuw Zeeland.

Als 13 jarige naar Nederland

.... en dan, als 18 jarige WEER naar Nieuw Zeeland.

Zoals ik in het vorige bericht beschreef, mijn oudste broer bleef in Nieuw Zeeland wonen toen wij terugkeerde vanwege de gezondheid van mijn baby broertje.

Mijn zus gaf aan, na 2 jaar Nederland, terug te willen naar haar vriend. De liefde zegevierde de afstand en ze mochten samen verder.

De kans dat mijn moeder nu een ' Oma Ver Weg' zou worden zat er dik in.

Haar twee oudsten waren volwassen en in staat om zelf een gezin te stichten.

tJa wat doe je dan?

Weer zo'n dilemma.

De gesprekken gingen er vaak over.

Ik was inmiddels 18 en had de nodige ervaringen opgedaan. Ik had een goede baan bij Philips. Het leven lachte mij wel toe - totdat ik liefdesverdriet kreeg.

Opeens was het idee om te 'vluchten' een optie. Ik kon dan gewoon 'meegaan' met de wens van mijn ouders om bij hun kinderen te wonen. Want ja, de jongste was toch in Nieuw Zeeland geboren. Daar zou hij waarschijnlijk ook ooit naartoe willen. Mijn andere broertje ( 2 jaar jonger) volgde een koksopleiding met als doel - terug gaan en in de horeca zijn heil zoeken.

Wat een toestanden.

We besloten dan toch maar - weer terug te gaan. Het leven daar was best bevallen en we zouden nooit  (?) teruggekomen zijn naar Nederland als het niet voor de gezondheid van mijn broertje was geweest. Dus.... weer afscheid, weer een oma die voor de tweede keer Oma Ver Weg werd. Weg vismaaltijden op een vrijdag. Weg familiebezoek en verjaardagen samen. Weer schepen verbranden en opnieuw beginnen.

En zo krijgen mensen twee 'thuislanden'. Twee levens, twee identiteiten. Aanpassen en 'OMdenken' Daar werden wij goed in. Sterker nog, daar werden wij Supergoed in.

afbeelding: logo van de Nederlandse Vereniging in Waikato NZ
(behalve dat ik de klompen een kleurtje hebt gegeven)
Hier de link naar hun Facebook