De vakantie periode is de periode waarin ik me nog meer bewust van ben dat ik niets kan betekenen voor mijn kinderen en kleinkinderen.Gelukkig is er een granddad die dat wel kan.
Ik ben gescheiden van de vader van mijn kinderen. Dat is niet niks. Dat doe je niet zomaar.
Toch hebben hij en ik een goede relatie. Hecht zelfs, wat betreft het omgaan met de kinderen en kleinkinderen.
Als ik in NZ ben op bezoek ben, kook ik bij hem en komen de kinderen eten. Erg gezellig. Wij houden oma/granddad dagen. Dan maken we uitstapjes met de kleintjes. Dat is erg leuk en de kinderen vinden het geweldig. Wij ook. Want, dat hadden we ook voor ogen, toen wij kinderen kregen. Dat we samen oma en granddad ( ik wilde nooit grandma zijn) zouden zijn.
Dat zijn we, alleen apart en op afstand.
Ik wordt 'op de hoogte' gehouden. Krijg foto's en berichten van hem - en blijf zo op de hoogte als ouder over wat reilt en zeilt in hun leven. Over dingen waar ouders over gaan! Wij werken en bespreken onderwerpen van belang samen. Dat is wel erg fijn. Ouder zijn - blijf je.
Vandaag is granddad de oppas granddad. Vanochtend ( NZ tijd terwijl Nederland slaapt) is hij met de drie kleintje (4,3,2) naar de bibliotheek geweest. Eenmaal thuis van 'morning tea' samen genoten. Daarna- bakken. Koekjes bakken. Chocolate chip koekjes en een banana cake. Ik mocht mee genieten via FaceTime van gekke bekkentrekkerij, lolbroeken en kusjes op het scherm. Die stemmen die dan oma oma roepen- dat doet me wel wat. Voor mij een lange dag en gevolgd door een korte nacht maar met een glimlach.
Toch voel ik me gezegend. Zeker omdat ik betrokken wordt bij de dagelijkse dingetjes. Niet elke dag hoor - en dat hoeft ook niet. Dat zou ook niet gebeuren als ik er daadwerkelijk zou wonen.
Ik ben een dankbare Omaverweg, die toch de momenten mee krijg waar het leven met kleinkinderen om draait- anders, maar toch.....!
No comments:
Post a Comment