Een rondje fietsen

De wolken breken open, het blauwe hemeltje komt weer tevoorschijn. De temperatuur is heerlijk. Super goed om in te fietsen en te genieten van de koelte van de lucht op mijn blote armen en op mijn gezicht. Ik fiets met een buur. Zij en ik hebben dit nu al twee keer gedaan en het bevalt uitstekend. een keer in de week eventjes een rondje.

Wij, mijn man en ik, wonen nog maar kort in dit appartement gebouw. We leren steeds meer mensen kennen - en met deze buur en haar man kan ik het ontzettend goed vinden. Wij genieten van elkaar.

Mijn buur is ook een omaverweg. Het komt steeds vaker voor.

Langs de rivier, over bruggen en hobbelend over kinderkopjes. Hoe Hollands kan het zijn? De gevels bekoren mij nog steeds...ik moet oppassen dat ik niet op de stoep, of erger nog, op straat beland. Ik kijk mijn ogen uit.

Dordrecht, Koningsstad van 2015. Ja toch? Heeft u het ook gezien op tv - op Koningsdag? Mooi he? Nou bof ik, want ik mag er wonen.

Terwijl ik fiets flitst het door mij heen - oh wat zou ik met mijn hele stoet kinderen en kleinkinderen hier willen fietsen...allemaal. Wat zou dat een bekijks krijgen ook. Kinderen in alle soorten en maten - ouders en oma en opa. Wat een lol zouden we beleven. Een geklets en gelach. Ik beeld het me helemaal in.

Ja, en dan is de realiteit er weer. Ik klets met mijn fietsgezel en ben weer terug in de werkelijkheid van vandaag.

We genieten van een kopje koffie 'met wat erbij'. Ach we moeten toch nog een eindje fietsen. "Dat fietsen we er wel weer af" zeggen wij lachend tegen elkaar.


We komen thuis net als er wat miezerige druppels uit de als maar grijzer worden lucht valt. Net op tijd. Terug gaan de fietsen in de schuur tot ze weer nodig zijn.

Toch word ik blij van de gedachten dat ik over een week of 6  in ieder geval een deel van mijn kinderen en kleinkinderen Dordrecht kan laten zien - gevels en al. En meer dan waarschijnlijk - met wat lekkers erbij.