Het loopt zoals het loopt

Plannen maken. Dromen verwezenlijken. Activiteiten bedenken. Toekomst beelden verzamelen. Volgens mij doen wij dat bewust of onbewust, elke dag! Soms op de bank, na een lange dag met het gevoel dat 'morgen het wel lukken gaat'. Of misschien, in de stilte van de nieuwe ochtenduren, de dag als een video doornemen met de invulling die het dichts bij je hartewens ligt.

Dromen, dingen doen, beleven, ervaren. Of het nou grote dromen zijn of hartewensen, dat ene 'iets' wat een mens graag ziet gebeuren. Maar dan ook op de manier waarop je hoopt.

Hoe vaak gaat het echt zo? Of nemen we genoegen met 'wat erop lijkt'. Of, niet geschoten is mis geschoten?

Als ik terugkijk op mijn leven - kan ik meerdere van die 'dromen' herdenken en zelfs vieren. Misschien door het vergaan van de tijd, zijn mijn herinneringen ietwat verzacht. "Ja, het was of is zo gegaan". 

Er zijn ook ervaringen, belevingen en dromen die zelfs niet dichtbij komen zoals ik ze graag had beleefd. Toch is mijn leven vol een en al rijkdom en genot. Zelfs de teleurstellende uitslagen of nietwaargemaakte belevenissen kunnen mij niet verdrietig stemmen. De leermomenten van mijn leven hebben mij gevormd tot wie ik nu ben. Met alle eigenschappen die ik meedraag.

Misschien waren mijn verwachtingen als jonge vrouw niet reëel of te groot. Misschien was ik te voorzichtig of te nuchter. "Ben ik voor grote dingen bestemd? Wat ik? Ach nee joh, doe maar gewoon"! Het moederschap - mijn droom van jongs af aan. Gerealiseerd. Drie prachtige volwassenen lopen rond op de aardbol. En alle drie hebben een gezin. Heb ik het 'goed gedaan'? Wie zal het zeggen. En wat is goed?

Nu, als moeder als 'vaag begrip' en oma van al mijn prachtige kleinkinderen groot en klein zit mijn leven in een heel andere fase. Natuurlijk blijf je moeder, maar het is meer een 'op de achtergrond' positie. Advies vragen? Nou nee, niet echt meer. Je hoort wel eens wat, ze delen wel dingentjes via een bericht, gezien ze op groot afstand wonen. Maar hun leven heeft nu zo'n zelfstandige vorm aangenomen en het wordt geleid door zoveel andere dingen dan het leven van mij als jonge moeder, dat ik steeds meer oma ben dan moeder. En dat is een prima ontwikkeling. Geeft een soort rust en tevredenheidsgevoel.

De afgelopen paar weken heb ik van dichtbij twee gezinnen mee mogen maken in hun dagelijkse beslommeringen. Morgen ga ik naar gezin 3. Welkom ben ik zeker, en ik voel me niet echt een 'gast' maar gelukkig wel familie. Ik mag strijken en afwassen, ik mag niksen en wegdromen. Ik mag koken of gewoon mee- eten. Als moeder ontvang ik de liefde van mijn dochter, zoons en schoondochters en -zoon, als oma mag ik mijn kleinzoon vragen of hij mij wat trucjes leert op mijn ipad. De ijsjes worden gul en enthousiast ontvangen in de kinderhanden. Een lach is gauw gegeven en ontvangen.

En straks, als mijn bezoek voorbij is, dan mag ik weer vrouw, vriendin, buur, schoonzus en nicht zijn. Nu, nog heel even, ben ik mam maar vooral omadichtbij!

Omaverweg: Is al 2 weken dichtbij

De eerste week van aankomst was vol met drukte rondom de (klein+)kinderen, vrienden en de stad waar ik zelf jaren gewoond hebt.

Week 2 begon met 3 dagen beroerd zijn, hoesten en koorts. Gelukkig heb ik die ervaring ver achter mij gelaten en heb ik de afgelopen week veel met de allerkleinste van de kleinkinderen kunnen doen. Het is schoolvakantie, en mijn dochter is een paar dagen weg met haar 3 ( de oudere kleinkinderen) . De bedoeling van mijn verblijf is om zo goed mogelijk mijn tijd tussen de gezinnen te verdelen. Dat betekend planning en schipperen. De leeftijden lopen uiteen van 12 tot 3 dus de activiteiten moeten daar ook in passen. 

Jongste zoon en zijn partner hebben kort na elkaar 3 prachtige kinderen gekregen. Dat betekend ook dat het een zeer druk gezinnetje is, en dat slaap er vaak bij-in schiet. Ik heb een aantal keren kunnen koken, met de kids op stap en ook gewoon, op de bank kunnen hangen.

Mijn schoondochter is leerkracht- het feit dat er nu vakantie is heb ik ook wat meer tijd met haar door kunnen brengen. Vorige keer zag ik haar zo weinig dat het zeer onbevredigd gevoel gaf. Juf zijn, waar dan ook is een zwaar beroep en met de 3 toen nog jonger) kleintjes had zij weinig energie en ruimte voor een schoonmoeder. Heel begrijpelijk.

Deze 6 'nakomelingen' zeg maar, nazaten als je dat liever hebt, zijn de toekomstige volwassenen die op hun eigen manier de wereld zullen ervaren. Als ik zo naar het nieuws kijk en luister- zou ik behoorlijk deprimeremd kunnen worden. De oorlogpraatjes, de onrust, de financiele onzekerheden die de ronde gaan - zou je kunnen denken dat de wereld aan het vergaan is. Waar is die onbezorgdheid van mijn jeugdjaren gebleven? Maar was dat toen zo?

Sociale media en de manier van berichtgeving vind ik persoonlijk zeer negatief en opruiend. Vaak is het 'schijn' van dingen waar over geschreven wordt alsof het feiten zijn. De uitspraak ' mensen hebben het recht om dit of dat te weten!' Wordt te pas en te onpas ge/ misbruikt. Angst en argwaan wordt aangewakkerd ipv rust, vertrouwen en positiviteit. Is dit de legaat die ik en anderen voor de toekomstige generaties wil?

Ik vind het een eer om oma te zijn. Mijn insteek, manier van omgaan en vooruitzicht voor de toekomst is en moet zijn - een van vertrouwen, van enthousiasme, van blijheid en geloof in het goede.

Doe ik het goed? Wie zal het zeggen? Doe ik m'n best? Nou, daar kan je zeker van zijn. Blijft er her en der wat van mijn wijsheden plakken? De toekomst zal het uitwijzen.

Omaverweg begint deel II woensdag als ze weer in het vliegtuig stapt en naar gezin 3 toe gaat- in Australië! Kijken wat ik daar aantref en beleven zal. Na die ervaring zit mijn reis er bijna op. Nog een paar dagen genieten en dan begint mijn spaaraktie opnieuw

Pasen, maar dan anders

Nederlandse versie! Sorry no English version today.

Mijn eerste week als 'omadichtbij' zit erop. Het waren drukke leuke en volle dagen.  Na de eerste paar dagen veel knuffles en gelach, was het tijd om een goed vriend te verrassen voor zijn 65 ste verjaardag. Phil en Robyn zijn al jaren goede vrienden, nee beste vrienden. We hebben veel lief en leed gedeeld over de jaren. Het bezoek dat zij aan mij brachten in Nederland in 2003 was uiterate bijzonder en ik voelde mij zeer bevoorrecht. Dus nu, even Phil verrassen. Dat betekende 300+ km rijden naar Napier. Wel ook de volgende dag weer terug want ik had een 'dinner date' met mijn twee jongste kleinkinderen bij hun kindy. Ook belangrijk.

Terwijl in Napier lukte het om met nog een speciale vriendin weer bij te kletsen. Lesley heeft haar ochtend omgegooid en kwam samen met Robyn en mij brunchen voordat ik weer naar Hamilton vertrok. Als oma ver weg, ben ik ook vriendin verweg en het doet mij enorm goed dat mn vriendinnen nog zoveel contact houden. Eind mei bezoekt Lesley met haar man en twee vrienden Amsterdam voor 3 nachten - dus dat wordt wederom feest.

De dagen die volgden waren ook vol en gezellig. Ook NAT! Meerdere onverwachte stortbuien die binnen enkele minuten kwamen aanwaaien en emmers vol lieten vallen. Drijf nat ben ik geweest. Tot mn huid toe. Mijn leren open schoenen hadden meer dan een nacht nodig om goed droog te worden- tja, als je niet thuis bent.....! En ik had bewust gekozen voor weinig omdat ik hier wat aan wilde schaffen.

Mijn plannen- dromen voor een Kiwi kinder Pasen liepen anders dan anders. Het werd een Pasen zoals velen hier- zonder omaverweg. Nou ja, zonder! Omaverweg werd ( en nog)  geweldig verzorgd alleen omaverweg lag op bed. Vrijdagochtend begon het al een beetje. Loomgevoel. De zon scheen en ik had een bezoek gebracht aan een Nederlands bevriend stel Joop en Sannie. Sannie en ik zijn nog wezen wandelen en lekker gebabbeld. Ik voelde mij langzaam minder worden. Bracht nog een kort bezoek aan mijn zoon en zijn gezin.. maar bleef niet lang. Ik zakte geleidelijk aan totaal in.

Zaterdag was koorts en hoest dag,mzondag koorst iets minder maar hoest niet. Vandaag hoop ik nog meer op te knappen dat ik morgen 'gewoon' weer mee kan doen. Nou ja, wel iets minder maar wel meer van de activiteiten kan genieten. Verdorie zeg!!

Het zweet staat me nu al op m'n rug. Ik wil graag wat actiever zijn dan alleen bank hangen. Dit is even genoeg voor vandaag.

A friend in time

Due to my limited access - omaverweg only in English today! 

Chance encounter

After a long sit from Schiphol, Amsterdam to Shanghai, a shortish sleep at the hotel and a delicious meal at the airport before continuing my journey to Auckalnd New Zealand, I thought it a good idea to take a walk. All that sitting isn't good for the circulation and a bit of activity might also help to catch a wink or 40 on the flight.

This airport is not as big as Singapore or Hongkong. It is very modern and it's architecture reminds me of the airport in Taipei. The shops too were mainly of perfums and very expensive bags. Limited in variety- so I was quickly done and dusted as far as window shopping was concerned. I had hoped for a nail bar or massage miment. So that could be something worth developing here. ( a tip for the authority of this airport 😊)

I decided to redo the circuit only now I walked against the tide. Quite fun to actually find ways to 'waste' time. A voice behind me persistently called out, "ma'am, ma'am" when I realised the person calling actually meant me! A lady, clad in comfortable travel gear ( well I presumed it was comfortable) approached me, hand outstreched clutching something. "Ma'am, weren't you just looking for the WiFi code? Here it is, I found it by that computer pillar thing." I had no idea at first what she meant. Till I saw the bit of paper in her hand. It was the beginning of a lovely walk, conversation and 'speed date getting to know you," which was most gratifying. A friend in and  for a minute!

Diane was on her way from the middle of Canada to visit her pregnant daughter in Australia. So we two omas chatted about the situations we were in, with regard to ' children leaving the nest' in a more drastic manner- by immigrating. Or, as in my case, returning home to the land of my birth. Accepting that the distance would be one only to cross every 18-24 months to spend time with my (grand) children.

This 'omaverweg' too had a saving scheme built in so she could 'pop over' to visit. Now though, the impending arrival was a surprise. Daughter being pregnant with baby number 1 and being a bit under the weather, Diane thought her motherly skills and huggybarms might just be the medicine her daughter needed to see the last weeks through.

And so we talked, walked and shared. This is what I call one of life's golden moments.

A gift I will cherish and can so appreciate it's timing.

Omaverweg needs gifts like this occasionally to add to her collection.

Ttfn, till next time.

De vlucht en aankomst

Het was een lange zit. Toch heb ik de vlucht zelf niet als vervelend of te lang ervaren. Als je dit al een aantal keren hebt gedaan is de nieuwigheid eraf.

De reis was door KLM en China Eastern Airline verzorgd. Over het vliegend personeel, het eten en de comfort heb ik geen negatieve dingen te melden. Het vliegtuig van KLM was zelfs zeer mooi en redelijk nieuw. Het vliegtuig van China Eastern Air was ook schoon, netjes en comfortable. Ook een plus, was dat het niet helemaal volgeboekt was en had ik het voordeel van een lege stoel naast mij. Mijn voorkeur stoel is langs het gangpad of links of rechts midden. Mijn keus gaat uit naar de vrije stoel op een rij waar al twee bezet zijn. Dan kies ik het gangpad. Vaak ( bij een niet volgeboekte vlucht) zal niemand kiezen om ergens 'tussenin gepropt' the worden ( xxx - xx0x - xxx). Het is mij vaak voorgekomen. Nu hoef ik over niemand te klauteren ( slapend of niet) en hoeft er maar 1 over mij te klimmen. Geen raam stoel voor mij dankjewel.

Waar ik niet over tevreden was, is dat ik zonder koffer aankwam. Die komt vandaag pas ( ga ik van uit). Dat is zo balen! Je bent moe, teleurgesteld, bezorgd. Weg vreugde gevoel. Het grond personeel bij aankomst Auckland was super en erg ondersteunend. De opmerking 'Oh uit Shanghai? Tja, niet de eerste keer' dat voelt niet goed. Ik moet ook nog terug. Gaat dat op de terugweg dan ook weer gebeuren?

Mijn vervelend gevoel werd al gauw weggpoetst met kinderarmen om m'n nek. Het was inmiddels half 10 savonds. Gelukkig is de voorjaarsvakantie begonnen.

Mijn dochter heeft gisteravond al mijn kleren gewassen en in de droger gedaan. Vandaag draag ik het weer. Als het goed is, en je vraagt het je toch af, komt vanavond de koffer. Anders is het winkelen geblazen.

De eerste dag is in volle gang. De eerste mand met strijkgoed heb ik al verwerkt. Nu even tijd voor mij - doe nou rustig aan mam! Werd gezegd. Heerlijk om m'n dochter even een handje te helpen.

Ach, die kinderarmpjes. Alle 6 al een uurtje om me heen gehad vanochtend. Wat een gekakel en gelach. Ik ben een gezegend mens.

De laatste loodjes- met vleugels aan mijn voeten!

Kaartje in de brievenbus 2 dagen geleden van het water bedrijf. " Excuses voor het ongemak. Woensdag 5 april zijn wij genoodzaakt het water af te sluiten tussen 12:30 en 16:00 vanwege onderhoud." Ik dacht, oh geen probleem, dan zijn wij richting Schiphol - en is mijn man pas thuis na het feit. Prima.

NIET DUS! Om 11:00 geen water. Was ik even blij dat ik toch maar vroeg de douche in ben gedoken en dat er al twee bakjes koffie gedronken waren. Ook was de vaatwasser net klaar. POTVERDORIE. Over ongemak gesproken. En ik wilde nog zo graag de vloer dweilen! 😂
Er zullen wel meer scheve gezichten zijn denk ik dan.

Enfin, ik heb nu even tijd om mijn laatste paar woordjes te delen, mijn tas rustig in te pakken- handbagage bedoel ik dan. Nog even dan moet ik echt de deur achter mij dicht trekken. Ik vind het laatste uurtje toch wel lastig. Te vroeg om te gaan en te weinig tijd om echt iets te ondernemen.

Wat ik wel grappig vind- dit is het eerste jaar dat ik tulpen in de plantenbak op balkon heb- en laat ze nou nog NET NIET open staan. Bijna - net als ik bijna weg moet, is een tulp toch bijna klaar om open te gaan.

De strijk is opgeruimd, de meubels gestoft, de aanrecht netjes. Ik mag gaan....!

Down Under is mijn bed al opgemaakt, de gingernuts liggen  klaar en ook daar zijn ze er helemaal op voorbereid. Omaverweg komt eraan.

EINDELIJK!!

De koffer staat (bijna) klaar!/ Almost packed!

Scroll down for the English version:

Nog even en dan is het zover.

Er is heel wat aan vooraf gegaan. Goed en moeizaam.

Maar ach, door alles wat men meemaakt groeit en bloeit een mens nietwaar?

Via Vliegtickets.nl is een mooie relatie ontstaan. Er waren wat bijzonderheden die goed opgelost werden. Ik was wel eventjes van de kook, maar dat werd gauw verholpen... met dank aan twee medewerkers wiens naam van een ben ik vergeten, dank aan Michael en een medewerker die ik aan de telefoon en via email mee te maken had, Jessey. Dank jullie wel voor de goede en professionele zorg en oplossing. Het geeft een goed gevoel als klant dat er geluisterd en dat men
serieus genomen wordt.

Ook op de valreep een pakket ontvangen waarvan de inhoud mee moest. Ik ga bakken, kokkerellen en leuke dingen doen met de kids. Dan moet ik wel de nodige dingetjes aanschaffen, hebben of regelen dat ze er zijn. Ik ben dus KookPunt dankbaar voor het afhandelen van mijn aankoop en het op tijd ontvangen van mijn pakje zodat de inhoud mee kan in de koffer

Ik heb het al gehad over de schoonmaak, de voorbereidingen en de plannen... nou nee niet de plannen. Ik wil het zo 'open' mogelijk houden. Met kinderen kan je beter flexibel zijn. Wel heb ik met ANZ geboekt voor mijn 2 weken Australië. Dat staat wel vast. Opeens schoot het door mij heen- ik heb toch niet op ANZAC Day geboekt- phew!! Nee, net gekeken. Meteen ook maar even mijn ticket afgedrukt.

Nog maar twee nachtjes slapen- dan ga ik richting Schiphol. Ik vlieg voor het eerst met China Eastern Air. Het zal mij benieuwen hoe dat bevalt. Kan zijn eens en nooit meer, of het bevalt zo goed dat ik er weer voor kies. We zullen het zien- meemaken. Ik heb een lang tussenstop- helaas, maar dat mag mijn pret niet drukken. Ik had het liefst s'morgen in Auckland aangekomen vanwege de oma ( opa) dag maar ach, als ik maar heelhuids aankom dan hebben we nog veel oma dagen te gaan.

The shortlist countdown has begun.

Lots has happened since my original booking. Thankfully every bump in the road has been ironed out. The challenges in life help build stronger emotional muscles. Guess one takes the good with the bad.

I booked via the Vliegtickets.nl  site. The staff there including Michael and Jessey were extremely professional and helpful. I am indebted to them for my regained calm and faith in the fact that all will be well during my journey there and back. I just love the feeling to have been heard and responded to in such a positive manner.

Also the last minute parcel from KookPunt . I want to spend some fun time in the kitchen with the kids. Can't expect to find all I need to create what I would like- so have provided the necessary equipment. Thanks to the co-operation of the staff at the online store- and the postal service- I am happy to say my suitcase still had a bit of space left for the articles you posted to me.

Well, I've already mentioned the pre-cleaning, the organising, the planning. Oh no, not the planning- as I haven't really planned but have ideas of what I would like to do. Best be flexible when it comes to children and there needs. What I have got sorted is my flight to Australia. I fly the day after ANZAC and get to spend time with my son and his family there. Looking so forward to my catch ups with everyone.

Two more sleeps, that's all I have left to go before I leave for the airport. I have booked with China Eastern Air. Depending on my experience this could be repeated or be a once and once only. Here's fingers crossed it is the first option. Quite exciting really. I hope to get plenty of sleep tonight. Tomorrow night is a different story.

Omaverweg is getting closer and closer......!