Plannen maken. Dromen verwezenlijken. Activiteiten bedenken. Toekomst beelden verzamelen. Volgens mij doen wij dat bewust of onbewust, elke dag! Soms op de bank, na een lange dag met het gevoel dat 'morgen het wel lukken gaat'. Of misschien, in de stilte van de nieuwe ochtenduren, de dag als een video doornemen met de invulling die het dichts bij je hartewens ligt.
Dromen, dingen doen, beleven, ervaren. Of het nou grote dromen zijn of hartewensen, dat ene 'iets' wat een mens graag ziet gebeuren. Maar dan ook op de manier waarop je hoopt.
Hoe vaak gaat het echt zo? Of nemen we genoegen met 'wat erop lijkt'. Of, niet geschoten is mis geschoten?
Als ik terugkijk op mijn leven - kan ik meerdere van die 'dromen' herdenken en zelfs vieren. Misschien door het vergaan van de tijd, zijn mijn herinneringen ietwat verzacht. "Ja, het was of is zo gegaan".
Er zijn ook ervaringen, belevingen en dromen die zelfs niet dichtbij komen zoals ik ze graag had beleefd. Toch is mijn leven vol een en al rijkdom en genot. Zelfs de teleurstellende uitslagen of nietwaargemaakte belevenissen kunnen mij niet verdrietig stemmen. De leermomenten van mijn leven hebben mij gevormd tot wie ik nu ben. Met alle eigenschappen die ik meedraag.
Misschien waren mijn verwachtingen als jonge vrouw niet reëel of te groot. Misschien was ik te voorzichtig of te nuchter. "Ben ik voor grote dingen bestemd? Wat ik? Ach nee joh, doe maar gewoon"! Het moederschap - mijn droom van jongs af aan. Gerealiseerd. Drie prachtige volwassenen lopen rond op de aardbol. En alle drie hebben een gezin. Heb ik het 'goed gedaan'? Wie zal het zeggen. En wat is goed?
Nu, als moeder als 'vaag begrip' en oma van al mijn prachtige kleinkinderen groot en klein zit mijn leven in een heel andere fase. Natuurlijk blijf je moeder, maar het is meer een 'op de achtergrond' positie. Advies vragen? Nou nee, niet echt meer. Je hoort wel eens wat, ze delen wel dingentjes via een bericht, gezien ze op groot afstand wonen. Maar hun leven heeft nu zo'n zelfstandige vorm aangenomen en het wordt geleid door zoveel andere dingen dan het leven van mij als jonge moeder, dat ik steeds meer oma ben dan moeder. En dat is een prima ontwikkeling. Geeft een soort rust en tevredenheidsgevoel.
De afgelopen paar weken heb ik van dichtbij twee gezinnen mee mogen maken in hun dagelijkse beslommeringen. Morgen ga ik naar gezin 3. Welkom ben ik zeker, en ik voel me niet echt een 'gast' maar gelukkig wel familie. Ik mag strijken en afwassen, ik mag niksen en wegdromen. Ik mag koken of gewoon mee- eten. Als moeder ontvang ik de liefde van mijn dochter, zoons en schoondochters en -zoon, als oma mag ik mijn kleinzoon vragen of hij mij wat trucjes leert op mijn ipad. De ijsjes worden gul en enthousiast ontvangen in de kinderhanden. Een lach is gauw gegeven en ontvangen.
En straks, als mijn bezoek voorbij is, dan mag ik weer vrouw, vriendin, buur, schoonzus en nicht zijn. Nu, nog heel even, ben ik mam maar vooral omadichtbij!
No comments:
Post a Comment