Twee- talig of niet! Eigen keus.

Ik las onlangs een bericht op Facebook over voorlezen...! In het Nederlands of Engels?

Mijn kinderen zijn niet tweetalig opgevoed. Komt doordat hun vader geen Nederlander is. Wel hebben de kinderen liedjes zoals Poesje Mauw, Slaap kindje slaap en Op een grote paddestoel - om er maar een paar te noemen - wel vaak te horen gekregen. Dat ging vanzelfsprekend eigenlijk.

Mijn ouders spraken een mengelmoes van Engels en Nederlands - dus kregen mijn kinderen ook wel het een en ander mee. Bv "het eten staat op tafel, tijd om naar bed te gaan en welterusten" als voorbeelden.

Toen mijn dochter naar Nederland kwam - ze is 2 jaar in Londen geweest voor haar O.E. ( Overseas Experience) besefte ze dat het wel leuk en handig was geweest als ze WEL Nederlands had geleerd. Als tiener-puber, vond ze er niets aan en wilde ze het ook HELEMAAL niet leren.

Maar enfin, gedane zaken nemen geen keer - en we moeten het doen met wat en hoe we het hebben gedaan.

Over 3 en half week is ze weer in Nederland- met man en 3 kinderen. Ze spreekt nog steeds geen Nederlands. Het Engels is nu ook in Nederland veel beter en makkelijker geworden dus eigenlijk is die 'druk' er ook niet meer die er in de jaren '90 wel was.

Ik was van plan om CDs op te nemen van kinderboeken. Dan kon ik toch - als omaverweg, voorlezen aan mijn kleinkinderen. Het project stuit tot nu nog toe op uitstel door teveel andere activiteiten en gebrek aan tijd - maar ik ben nog steeds vastberaden om vooral die hele kleintjes nog de ervaring te geven van oma's stem op een CD met hun favourite boek.

Als ik op bezoek ben- is het geweldig om het zo'n knuffelkind op schoot een boek voor te lezen. Heerlijk vind ik dat. Ze leren ook tellen en krijgen vanzelfsprekend wel Nederlandse kinderliedjes te horen. Dat zorgt voor veel hilariteit. Een favourite Nederlandstalig versje is - Er kwam een muisje aan gelopen....! Dat doe ik zelfs via Skype en de kinderen schateren het uit van het lachen. Ze reageren net alsof ik er echt ben! Deinzen gewoon terug zodra mijn vingers tegen de camera komen...lijkt alsof ze door het scherm op hun armen gekriebeld worden. GEWELDIG!

Tweetalig opvoeden is een persoonlijke kwestie...beide ouders moeten er achter staan!