Ze wordt half oktober 5 jaar. In Nieuw Zeeland betekend dat - naar school gaan. En wat heeft ze daar een zin in. Een pientere dame die weet wat ze wil. Al vroeg begon ze met letters vormen en voorlezen aan haar een jaar jongere zusje. De zelf bedachte verhalen naar aanleiding van de plaatjes in het boek- helemaal geweldig. Wat een verbeelding- wat een spannende verhalen maakte ze ervan.Mijn kleindochter is de oudste van 3. Het is een druk huishouden waarvan mijn zoon momenteel de huisvader is. En dat werkt fantastisch. Hij kookt, bakt, hangt de was uit, veegt neuzen en billen, brengt en haalt van kindy enzevoort, enzevoort.
Natuurlijk is het soms rommelig en loopt alles niet op rolletjes. Maar waar dan wel. Het is een levendig en liefdevol gezin die kampt met alle zorgen, vrolijkheden, wereldse problemen en uitdagingen waar jonge gezinnen van vandaag zich mee bezig houden.
Soms denk ik dat ik blij ben geen ouder van jonge kinderen te zijn - vandaag de dag. Maar ik denk dat mijn ouders en mijn grootouders ook zulke gedachten gehad zullen hebben. Nou misschien opa en oma niet - na oorlogse wereld zag er toch wat vrolijker uit- maar dat terzijde. De veranderingen die elke generatie met zich meebrengt brengt niet alleen zorgen maar ook mogelijkheden en vernieuwing.
Ik ben omaverweg, die kan Skypen, chatten, Facetime gebruiken, foto's per direct kan ontvangen en zelfs met de telefoon van nu - mee kan lopen naar school.
Het brengt wel een hele andere beleving met zich mee dan in 1961.
Ik zorg dat er op tijd een cadeautje komt - genoeg mensen om dat te kunnen regelen. Wel jammer dat nu deze ene verjaardag dat haar tante ( mijn dochter) met gezin nu net in Europa zijn. Gek eigenlijk nu voor hun. Zij zullen ervaren wat ik telkens ervaar- een verjaardagfeestje op afstand.
De eerste schooldag- wat zal dat een feest zijn.
No comments:
Post a Comment