De ' I miss you" momenten!

Het is weer zover.

Ik heb voor de tweede keer er niet bij kunnen zijn.

Het feest in huize dochter. Haar tweede dochter maakten haar 1ste H Communie.

Gelukkig was ik er wel bij de doop van alle drie, ook van het ander gezinnetje en hun kroost.

Toch knaagt het dan.

Je weet dat je niet alles bij kan wonen.

Zowel de vreugdevolle als de verdrietige dingen - je bent er niet altijd bij.

Iets vieren of rouwen op afstand brengt frustratie en veel tranen met zich mee.

Door foto's internet en andere media kan er veel - behalve "beam me up Scotty". Zover zijn we nog niet gevorderd - als het er ooit van komt. Em moeten we het willen?

Ik ben niet down, ik probeer te filosoferen en nuchter te blijven.

Vandaag een fotoalbum gemaakt voor het 'feestvarken'.

Met plaatjes van samenzijn - en van gemiste kansen. Ook het delen van familieleden die deze stap ( hun 1ste H Communie) ook hebben gemaakt - van drie generaties nog wel.

Wijze woorden van omaverweg op de laatste pagina en ik hoop iets waardevols gemaakt te hebben voor later. Ik was er niet bij - maar de foto's heb ik wel.

Ach, er zijn ergere dingen denk ik dan. Zij hebben een omaverweg - en velen moeten haar nu al voor altijd missen.

Het was weer zover - ik was er niet bij!