Ik ga naar oma en ik neem mee.....: What to pack?

Scroll down for the English version

De dubbele cijfers zijn bijna op. Van 365 dagen zitten we nu op 12. sMorgens wordt ik vroeg wakker. De gedachten wassen als een overstroming door mijn brein. Van alles komt voorbij. Zijn afscheid thuis, nooit alleen op reis geweest. Ouders die eigenlijk trots maar ook met trillende stem zeggen, " geniet ervan lieverd". Ze hebben een zoon verloren aan een ongeluk.... nu laten ze eentje uitvliegen, letterlijk, om een groot avontuur aan te gaan. Gelukkig blijft er nog eentje achter. Een met twee kleintjes die een gat zullen vullen. De stilte doorbreken. Het huis zal toch niet leeg zijn. Na 8 weken laat ik hem weer los en keert hij terug. Vol ervaringen en indrukken.

" Oma, wat heb ik nodig? Wat zal ik mee brengen? Wil je een lijst maken. Ik weet het echt niet. Ik heb een rugzak. Wat is handig om mee te nemen? Zullen we samen winkelen voor wat nieuwe kleren?" Dat gaan wij zeker doen, en de lijst- die heeft hij inmiddels.

Ik verheug me op zijn aankomst. Ik fantaseer over zijn reis, over de ontdekkingen. Over het zien van zo'n giga Airport. Zijn onrust ervan en onzekerheid, " en nu, waar moet ik zijn? Waar moet ik mij melden? Welke vlucht? Hoe kom ik er? En zijn eventuele vermoeidheid. Heeft hij kunnen slapen? Film gekeken? Muziek geluisterd? Zit hij naar een rustig iemand, een kwebbelkous, of een leuke babbelaar die toevallig (?) ook zijn kant op gaat?

Natuurlijk red hij zich wel. Maar ik denk toch, het is  niet een klein dingetje maar een grote mensen stap. In z'n up. Want dat doet de jeugd. Die nemen grote mensen stappen. Zo worden ze groot.

Mijn mijmeringen gaan naar de lijst activiteiten die ik heb opgesteld. We hoeven het niet allemaal te doen maar toch, je wilt de tijd goed benutten. een aantal uitstapjes zijn een 'must'. Tickets zijn besteld, plekjes geboekt. Kan niet anders. Sommige dingen moet je gewoon inplannen en vast leggen - maar de 'gewonen' dagelijkse dingen gebeuren toch wel. Naar de markt, zou hij een haring willen happen? Stroopwafel lusten? Patatje oorlog eten? Lopend, fiets of bus- of alle 3? Waterbus naar Rotterdam! Ja leuk toch? Gewonen Hollandse kost of wat hij gewend is? De taal, hij wil de taal verkennen wat uitgebreider dan alleen "hallo, hoe gaat het?"

Slaapt hij wel goed op die slaap bank? Ligt het lekker voor hem? Ik heb het zelf 8 dagen gebruikt en vond het zalig, maar ja, ik ben een oma en hij een jonge stoere knaap. Zal winter nu echt weg blijven? Kunnen we een beetje rekenen op wat behaaglijke temperaturen?

Ik moet het los laten. Het komt allemaal op z'n pootjes terecht. Oh wat heb ik zin in 'ons' avontuur. Kom maar op 4 april.


En er komen filmpjes op mijn Youtube OmaFArAway te staan- ja echt well!

We are almost into single digits. There are not many left from the 365 days we started out with - now only 12 to go. All that planning, looking forward is almost at an end. Time to enjoy, fulfill and grab with both hands is almost upon us. I wake early, am slightly restless. As the  morning descends here and the light falls in through the window, I can't drift back to sleep. My brain is racing like a formula 1 car. Fast and furious. The sign posts flash by. I imagine his farewell. Parents caring, nervous yet proud. They've had to farewell one son- and let him go forever. Now the youngest is temporarily leaving the nest. Flying literally and making his way out into the great big world out there. Hugs, tears, nerves. I know he will be fine. He can do this. I am glad the house won't be silent while he is away. His older brother and his two cherubs will be the reasons there is still noise and laughter echoing in the rooms. And after 8 weeks I will send him home- release him back to his parents and loved ones. Full of adventures, stories and memories.

I'm so excited about the impending arrival. I imagine how his trip may go. About his discoveries, about the change over at the airport. He knows that it will be big and busy. He knows to ask for directions - and he will. Has he a quiet, chatty or interested passenger next to him? Does he strike a friendship, find a fellow 'dutch' traveller to journey with? Will he like the food" Watch movies, listen to music, sleep? Is he comfortable?

Yes, it will all be fine on the night/day. Generally speaking. All will be well. He will be fine, ask his way round, get the necessary info and journey on safely. He will arrive at Schiphol and I will be there with bells on. Well, not really. But with arms to hold and welcome him here.

" Oma, tell me, what will I need? What should I bring in the way of clothes? Can we shop there for stuff? Would you make a list maybe?" Of course I will make a list. And YES, we will go shopping together.

I have a 'to - do' list. Naturally. Some things are a 'must-do' list. Pre-booked and plannend. The rest we will wing it. What fits fits.Will he enjoy the walks, bike rides and places I've earmarked? Will he miss his 'home cooking' or will a world of taste open up for him and discover more likes that he thought ever possible? Will the winter finally leave before he arrives. Will spring crank up the temperatures somewhat? Will he sleep ok on the sleeper couch? I did, loved it in fact. But a young strapping lad needs his sleep.

I need to let go. I need to relax and know- all will be well. We will have the time of our lives. We will be blessed and enriched by it, learn from it and make memories that will last a lifetime. Roll on 4th April.

Oh yes, I will be posting some of our adventures on my YouTube OmaFarAway channel. Yes I will!

New challenge adjusted name- Nieuwe uitdaging aangepaste naam

Scroll down for the English version

Omaverweg is nu OmaFarAway!

Zoals ik al eerde schreef, ik heb er een 'hobby' bij. Ik maak korte video's en maak er een soort presentatie van. Alle technieken heb ik nog niet in pacht, maar de wil om te leren wel. Wel blijft de blog bestaan en zelfs de Nederlandse taal voorop. Het is uiteraard mijn moeder taal met een groot gat van 30+ jaar met Engels als mijn tweede voertaal.

Mijn kinderen zijn alleen met de Engelse taal opgevoed. Niet dat ik niet voor tweetaligheid hebt gepleit maar dat is het niet geworden. Wel gaven ze gehoor aan een aantal Nederlandse uittingen zoals " het eten staat op tafel" of  "Welterusten naar bed jij/jullie" " Dankjewel" en wat kleine dingen. Ook zong ik ze Nederlandse kinderliedjes toe waarvan Slaap Kindje Slaap bij de jongste het beste is bijgebleven. Geeft hem een warm gevoel zeg hij, als hij het hoort.

Mijn kleinkinderen worden groter. Ze mogen wat meer zelfstandigheid wat betreft Internet. Ze Snap Chatten en sommigen gebruiken Instagram. Eentje maar zit op FB. Zo kunnen wij nu met elkaar communiceren zonder tussen persoon. Erg leuk.

Na de geboorte van de kleinkinderen heb ik ze allemaal een 'Dit is oma' fotoalbum gemaakt. Een soort Stamboom boek. Er komen mijn ouders, grootouders en ooms en tantes in voor. Mijn 'levensverhaal' en dan na mijn trouwen de kinderen. Elk kind heeft een wat uitgebreid verhaal van hun eigen ouder. Na mate dat het gezin groeide kwamen er steeds meer pagina's bij. Ze zijn er stuk voor stuk ontzettend trots op. En dat doet mijn oma hart goed.

Nu kan/mag ik dus ook mijn familie en vrienden een 'levende lijve' dagboekachtig iets na laten. Anders dan de zwart/witte foto's van vroeger die mij dierbaar zijn van grootouders and andere familie die niet meer tussen ons zijn - maar in harten voortleven. Ik heb wel een idee hoe ik deze medium wil gaan gebruiken. Kleine weetjes, gebeurtenissen waar het misschien de moeite waard is om over te vertellen, wat kook sessies, want het is toch leuk om oma recepten door te geven, uitstapjes in ons land en buiten de grenzen. Gisteren sprak ik met iemand ( stukken jonger en nog geen oma) en vond het een 'toff en leuk' idee. Iets voor alle oma's en opa's. Ongeacht waar ze wonen. Ik snap wel dat er mensen zijn die dit onzin vinden. Toch is het leren omgaan met de mogelijkheden van vandaag en een uitdaging om het goed te doen. Om het maar niet over het snappen van hoe het werkt te spreken.

De eerste 12 videos staan online. Ik heb bewust alles als 'openbaar' gelaten omdat ik denk dat als er nog meer oma's en opa's zijn die dit leuk vinden of aan mee willen genieten - dan kan dat. Ik zou zeggen- geniet er maar van allen die er zin in hebben om de vlogs te bekijken. Subscriber of volger te worden is niet ingewikkeld en is kosteloos. Nee, het is geen verdien model. Daar zou ik om te beginnen minimaal 5000 mensen (volgers) moeten hebben.  Dat zie ik niet zo gauw gebeuren, hoewel de wonderen de wereld nog niet uit zijn.

Kijk maar naar waar ik al geweest ben en gedaan hebt. OmaFarAway link! Blokzijl, Spakenburg, Portugal..... ach beetjes van alles.

Well, OmaFarAway, formerly known as Omaverweg,  is becoming more and more a digital oma. I've added to my repertoire. I'm not only a blogging oma ( book log) but also a vlog oma ( video log). A new technic available to those near and far to stay in touch. My videos are English spoken as that makes them more accessible to my children, grandchildren and English speaking friends. My Blog will stay bi-lingual. After all, Dutch is my native tongue and I wouldn't want to minimise the value of that. Not to mention the dutch relations and friends who find dutch easier to follow.

My children are born and bred Down Under with only English as their main language. They were only privy to smatterings of Dutch by my parents and my small influence when they were younger. A great pity and to my sadness never seen as important part of their development. Never mind, things are what they are.

My grandchildren are growing and maturing. Some have Instagram accounts, one is on FB and some use SnapChat. We have many ways in which to keep in touch. Now I've added the YouTube option so I can 'speak' to them, and others, just because we can! Yes we can! I want to see and experience the world my grandchildren are growing up in. And then as the old saying goes, 'if you can't beat them, join them', I've joined the many using this possibility. You could call it a live diary. I've got black and white photos which I treasure- but in todays world there is so much more to discover. I intend to share some of my experiences, ideas, maybe cooking sessions and wee trips around my country and beyond. That way I'll share my world more closely with theirs ( or yours) if you tag along for the rise. Feel free to subscribe and kee updated.

The first 12 videos are online and I have learned so much already- having said that, I am a novice at this so bear with me as I learn some more as time goes on.

With my grandson's impending arrival, I intend to also share some of his and my experiences. He will have those to look back short term and later. A live photo album. Anyway, this OmaFarAway is coming to grips with the new possibilities - I took the plunge. check out the places I've been and things I've done.

OmaFarAway vlog channel link

Een toevoeging - Added something new

Scroll down for the English version.!!

In 1961 immigreerde wij naar Nieuw Zeeland. We zijn een aantal jaren terug in Nederland geweest- door  medische noodzaak, en weer terug gegaan naar Nieuw Zeeland.

De mogelijkheden om in contact met familie en vrienden te blijven is enorm toegenomen de afgelopen 20 jaar.

Die ik in mijn leven hebt meegemaakt en gebruik va hebt gemaakt even op een rijtje gezet van de week. Wat een mogelijkheden!

- Luchtpostvel - brieven en kaarten - pakjes per boot.
- Telegram
- Telefoon- op aanvraag
- Fax - sneller contact
En dan vanwege de ontwikkelingen vanwege Internet
- Email
- Skype
- Mobiel bellen
- FaceTime
- Facebook
- SnapChat

Nou ja, ga er maar aan staan. We kunnen op allerlei manieren contact houden. Niet dat het moet elke dag, maar het KAN!


Wij schreven brieven en stuurden kaarten in de jaren dat ik als kind opgroeide in Nederland en later Nieuw Zeeland. Mijn grootouders en ooms en tantes ook.

Terwijl ik in Nieuw Zeeland woonde schreef ik ook veel brieven naar familie, ooms en tantes en vriendinnen. Tussen 1971 en 2000 ben ik 2 keer naar Nederland geweest op vakantie. Zo heb ik eigenlijk ook de persoonlijke contacten bij kunnen houden. Om niet te vervreemden van elkaar. Er zijn uiteraard wel mensen waar ik minder of geen contact meer mee hebt maar er zijn ook nog een aantal uit mijn  jeugd jaren waar ik wel nog mee communiceer.

OmaFarAway

En nu, nu ben ik een nieuwe weg ingeslagen. Niet alleen is het mogelijk om alles via het woord vast te leggen in een B-log ( boek log) - maar ik heb de stoute schoenen aan getrokken en ga nu dingen vast leggen in een V-log (Video - log). Er valt veel te leren. Het zal gelach en frustratie met zich meebrengen. Maar het zal ook een hele nieuwe wereld bloot leggen terwijl ik nieuwe vaardigheden leer. Met vallen en opstaan ga ik videos online zetten in een YouTube kanaal die ook van Omaverweg is, maar dan OmaFarAWay, gaat heten. Er wordt alleen Engels gesproken. Mijn kinderen en kleinkinderen en mijn Engels sprekende volgers hebben daar recht op. En wij Nederlanders, wij zijn van alle markten thuis.

Ben je nieuwsgierig? Wil je de weg die omaverweg/omafaraway nu bewandelt volgen? Dat kan. Een volger worden is simpel. Abonneer op de Youtube kanaal en krijg bericht als er een nieuwe video op komt te staan. Nee, ik verdien hier NIKS aan. Alleen het genoegen en tevredenheid iets nieuws te leren over de wereld waarin mijn kleinkinderen groot mee worden. Heb je nog nooit een YouTube abonnement gedaan? Leer iets nieuws vandaag. Ik leer iets nieuws erbij elke dag. Geweldig. De link er naar toe staat onder het plaatje. Veel kijk plezier. Ene, ja ik ben maar een beginneling he...niet te hard lachen. Komt allemaal goed.

Well,   the times they are a changing. That's the song I recall from Bob Dylan (1964). And changed they have. In 1961 when my parents decided to immigrate to New Zealand we kept in touch with the 'home front' writing aerogrammes, sending parcels by boat and if needs must een telegram ( generally bad news) was sent. Phone calls were a real challenge.

Then things changed.

With the development of Internet, the options of social media keeping in touch has never been so simple. Whether on the bike, in the bath or at work, people can contact you where ever you are. Not only that. There are many ways news and special events are being kept, spread and shared.

In my 60th year ( I turned 59 and had an idea) I started Blogging. That is, keeping a diary online. A Book-log. Had aspirations to place something each day for a year. Well that was a too big an ask, but I've kept blogging ever since. After a while I have the blogs printed in book for for personal use, reading and as a keepsake. My family and friends near and far enjoy reading what I get up to, my thoughts and my passions ( cooking). I write about a few topics and it also helps clear my head.

The saying, " can't teach an old dog new tricks" doesn't cut the mustard with me. I've learnt about blogging- and now, I've challenged myself again. I have started to Vlog. A Video log. That means I make short oma videos and place them online on YouTube. A 'live' version of blogging. This so I can 'talk' to my children grandchildren other family and friends about the day to day happenings in my life. NO, not about everything I do- but about the wee things I like to share. That way, the grandchildren will know my voice, will get to know me better and, like most things online, is accessible to them at any given time. Being awake while they sleep can be a barrier for contact. It is a challenge. It is also quite scary and unnerving. But also exciting, interesting, funny and confronting.

The learning new tricks Oma

Anyway, I am game to grow, to learn, to move with the changing times and try to be informed and aware of the world my grandchildren Down Under are growing up in. Feel free to take a look at the videos already posted. Feel even more free to subscribe- no I don't get paid or earn anything. Just thought, maybe a safe opening for omas ( and opas) to see how this 'oma' manages to learn and improve her skills as a modern oma.

The link is onder the pictogram. The YouTube canal is called, OmaFarAway. Enjoy and see you there.