Naar de (super)markt

Als ik op bezoek ga naar de kleinkinderen dan krijg ik van diverse vriendinnen leuke cadeautjes mee. Zoals een blik met stroopwafels- ja die kon ik meenemen. Geen kip die er wat van zei of naar vroeg.

Het gebeurt ook dat ik geld mee krijg - om op ijsjes te trakteren of zo. Mijn vriendinnen leven enorm mee met mij - en voelen zich ook betrokken met de kinderen. De foto's worden onderling bekeken en gedeeld en de verhalen worden met aandacht aangehoord. Ik mag hun kleinkinderen 'delen'- dwz als er kleintjes 'in aantocht' zijn - dan hoor ik daar over en ontvang ik een geboortekaart- ga ik op kraambezoek en ben ik meestal bij een verjaardag hier en daar. Zo heb ik toch persoonlijk contact met de nieuwe generatie. Mijn bezoeken Down Under zijn goud waard - en de voorbereidingen naar mijn vertrek toe worden ook met belangstelling door allen gevolgd.

Nadat ik thuis kom is er vaak een vriendinnen-avond om even bij te kletsen. Ik blog gedurende mijn bezoek - dus zijn de meeste wel al op de hoogte van mijn ervaringen. Maar er gaat niets boven een gesprek en gezelligheid.

Vorig jaar februari - vandaag precies een jaar geleden - vertrok ik ook weer naar Down Under. Ik heb 2 weken gelogeerd in Australië bij mijn zoon en zijn gezin - en daarna vloog ik door naar Nieuw Zeeland waar mijn oudste ( dochter) en jongste (zoon) wonen met hun gezinnen.

Heerlijk om er weer eventjes bij te kunnen zijn.

Boodschappen gedaan in de Holland Winkel - waar mijn kleindochter van 7 vroeg - "oma hebben ze ook een Holland winkel waar jij woont?" Geweldig he?

Eenmaal terug na mijn bezoek en de tijd voor boodschappen aanbrak- heb ik in de supermarkt foto's genomen van de schappen met Bolletje Beschuit, de diverse soorten hagelslag, komijnekaas en ook de stroopwafels die in grote hoeveelheden aanwezig waren. Wat is de technology dan heerlijk- een paar foto's gestuurd en kreeg meteen een super leuke reactie terug in de vorm van een mini filmpje met kleindochter in de hoofdrol.

In oktober waren de kleinkinderen, waarvan deze kleindochter er eentje was, op bezoek bij mij, haar omaverweg!

Ja, ze wilde wel een stroopwafel, en chocolade hagel, en beschuit, komijnekaas en...... dus gek genoeg stond een bezoek aan de supermarkt op het lijstje. Op een van de zaterdagen die ik rijk was, zijn we met de bus naar de stad gegaan, naar de markt. Ik wilde ze een verse, net van de bakplaat afkomstige stroopwafel laten proeven. Wat was dat een feest.

Sindsdien als ik op de markt loop, of in de supermarkt langs die rijen lekkernijen ga, dan hoor ik de stemmetjes weer. Hun voetstappen liggen nu ook hier in Nederland en dat is zo'n heerlijk gevoel.

Zo dichtbij.