Mijn ochtenden - en de pingetjes!

Look oma- a sore foot,
I fell down the stairs

Gisteren bij het ontbijt, keek ik op mijn iPhone en ja hoor- een berichtje van een van mijn kleindochters. Mijn dag kon niet meer stuk. Hoewel het buiten bar en boos weer was- kon ik mijn glimlach niet onderdrukken. De zon scheen.

Wat heen en weer gechat en van een paar foto's verwisseld te hebben en ik op de hoogte bent gebracht van de gebeurtenissen van de dag - dook kleindochter haar bed in terwijl ik nog het ontbijt nog voor mijn neus had staan. Dat
vinden de kinderen ontzettend grappig- vooral de kleintjes. Die snappen er niets van.

Ping, weer een bericht, deze keer van de grandpa van de kids - hij had opgepast en stuurde een leuke foto door van de twee jongste. Zo gaaf dat hij dat doet. Wij hebben ons huwelijk niet in stand kunnen houden maar onze vriendschap is prima en we hebben regelmatig contact over van alles en nog wat - wel in relatie tot de kinderen dan. Wij hebben allebei een nieuw leven - maar zijn voor eeuwig verbonden aan het oude.

Soms is het wisselen van foto's bijzonder. Dan weet ik iets of heb ik informatie die ik deel met hem - en is hij verrast. Wel grappig. Als  ik op bezoek ben Down Under, dan houden wij oma/granddad day! Nemen wij, in twee etappes de kinderen voor een speciaal uitje. Ook eten wij samen - met de hele meute erbij- ik kook! Erg gezellig en mooi. De kinderen kunnen dit enorm waarderen - en wij ook.

Na 30+ jaar Down Under heb ik ook nog een vriendenkring daar- waar ik ook nog contact mee hebt. Mijn vriendinnen delen hun oma foto's en verhalen met mij - zo blijf ik een beetje 'in the loop' - zeg maar. Hoewel de techniek het toestaat om de afstand op deze manier te overbruggen mis ik toch wel de armen om mij heen - of het drogen van een kindertraan bij verdriet. Maar we moeten het ermee doen en klagen niet hoor.

Vanochtend scheen de zon- strakke blauwe lucht, gras spierwit van de vorst. Het water in de rivier waarop wij uitzicht hebben was spiegelglad. De pluimen van de schoorstenen met 'rook/stoom' vanwege de verwarmingen trokken lange banen ten hemel. Krak helder was het...om er helemaal van te genieten stond ik op balkon - en Ping, daar kwam een ochtendgroet. De dochter van mijn broer - mijn nicht dus, woonend in Fairlie, stuurde een foto van haar dochter. "je kaart is aangekomen- ze was er erg blij mee. Dankjewel tante."

Ja, de afstand is niet te fietsen - maar de band is sterk en hecht.

Net weer een ping, "oma ik ben naar de film geweest zaterdag." ( kleinzoon uit Australië). "Oh ja..welke heb je gezien?" Hij:" Een stel vrienden en ik zijn naar Deadpool geweest, het was grappig!!!!! Nou ik heb de trailer gezien- hmmmm grappig!!! Ach het is een tiener en die zien de wereld toch anders. Wat geweldig he? Ik weet waar mijn Kleinkinderen mee bezig zijn- dat doet mij enorm veel plezier.

Ik ga zo de wijde, witte, koele wereld in- lopend naar de Supermarkt- terwijl de zon op mijn lijf schijnt. Mijn kinderen en kleinkinderen liggen veilig in hun bedden en rusten uit- zodat ook zij morgen weer een mooie dag tegemoet kunnen gaan- en als zij hun telefoontjes controleren- staat er vast een bericht van omaverweg erbij!