Maart 2000 werd in Australië mijn kleinzoon Max geboren. Samen met zijn twee oudere broers vormde zij een mooi gezin.In december 2004 werd mijn dochter, oudste van 3, moeder en daar volgenden nog twee kleintjes om het gezin kompleet te maken. De afstand tussen Nederland en Nieuw Zeeland + Australië is te overbruggen- als je maar zorgt dat je spaarpotje steeds weer bijgevuld kan worden. In de jaren '50-'70 was het ondenkbaar door om de zoveel jaar een reisje naar 'het thuisland' te maken. Daar is wel veel verandering in gekomen. Ik heb moeite met de mensen die roepen dat we niet met vliegtuigen op vakantie zouden mogen- vanwege de vervuiling. Nou 'roepers' dan zou ik mijn kleinkinderen nooit leren kennen of zien. En dat is dan wederzijds- zij mij dus ook niet!
Mijn jongste zoon is nu ook vader van 3 met nog eentje op komst. Ik verheug mij er zo op, bij het volgende bezoek, om weer zo'n bundle vreugde in mijn armen te kunnen sluiten. Ik heb geen datum en het spaarpotje is behoorlijk aangesproken vanwege het bezoek van mijn kleinzoon Max. Daar was het potje ook voor hoor, daar niet van. Het bericht van de aankomst van nog een kindje kwam tussen het bezoek door. Nu maar zorgen dat ik weer alle zeilen bijzet om een bezoek waar te kunnen maken. Sparen kan ik wel.
Tegenwoordig heb ik leuk persoonlijk contact met een paar kleinkinderen die nu wat ouder zijn. Op Instagram of via emails en FaceTime kunnen zij mij nu berichtjes sturen, gesprekken voeren en op de hoogte blijven houden van het reilen en zeilen met bv hun schoolervaringen. Ze zijn niet afhankelijk van de aandacht en tijd van hun ouders hiervoor. Wat een verschil met vroeger. Een telefoontje die geboekt moest worden, de 'slecht bericht' telegrammen, een luchtpostvel met alle mogelijke millimeters volgeschreven. Natuurlijk blijven de slechte berichten moeilijk, maar ik moet zeggen, dat het elkaar aan kunnen kijken, praten met tranen, toch meer een gevoel van nabijheid geeft. Bruiloften en andere gebeurtenissen bij te kunnen wonen via satelliet beelden of 'live' via andere media mogelijkheden. Een heel gewin voor diegene die elders ter wereld hun thuisbasis maken.
Ik zie de groei in de kleintjes, ik merk hun vorderingen in het leerproces en groei in hun woordenschat. Wat gaat dat snel. Nu, bij aankomst, zijn wij geen vreemden voor elkaar. De live beelden helpen om zelfs bij de jongste telg, een vorm van herkenning. Al ben ik OmaFArAway, toch zijn wij wel heel dicht bij elkaar. En nu ik ook YouTube videos online zet- volgen ook zij meer mijn leven hier in Nederland en vinden dat prachtig. Wat zijn er toch veel mogelijkheden om ons leven met elkaar te delen. Het is de moeite waard om op de hoogte te blijven van alle mogelijkheden en ermee bekend en vertrouwd mee te raken.Wil je ook meegenieten van de reisjes met Max: Amsterdam - Rotterdam - Parijs - Berlijn - Giethoorn en nog veel meer! Klik op de namen van de plekken die jij ook wil bezoeken.
By 2009 the number of grandchildren had reached 6 and a few years later my youngest son and his partner added another 3 to the ranks. Before the year is out, number 10 will have announced 'itself' adding to my 'oma joy!'Now this new event has also spurred me on to be even more frugal and committed to re-filling the sock under the mattress. I obviously will want to hug and hold this new addition to the family. In the early immigration years of the 60's-'70's it was unthinkable to travel back on a regular basis to one's 'homeland of old'. Let alone that family members could come over and see where their family members had made their new home. That is different today. I don't get to go every year- but do try to fit a trip in every 2 years. The children grow so fast. While they are little I would so love to be part of their developmental years.
There are so many ways in which contact an be made these days. emails instead of Airmail, FaceTime or Skype instead of phone calls, and even being able to attend special occasions via live connections via Internet. Unthought of in my childhood. And due to the possibilities, I get to see my grandchildren grow, to follow more closely their path to maturity. Keeping tabs on school progress and hobby activities.
It works both ways. I blog and now- a-days, vlog ( make videos for online) and in this way make it possible for the kids to see what OmaFArAway gets up to. They get to travel the countryside, to meet some of my friends. The technology is there and I find it a challenge to keep abreast of the possibilities. Great to keep that mind active and alert. Also getting compliments for the grandchildren who think their OmaFarAway is 'cool!' All I can say is, " what a wonderful world of opportunities we live in."Want to see all the places I visited with Max? Just click on the name places above in the 'dutch' section! There is lots to see.
No comments:
Post a Comment