Klein(e)kinderen worden groot - My, how they've grown!

Maart 2000 werd in Australië mijn kleinzoon Max geboren. Samen met zijn twee oudere broers vormde zij een mooi gezin.
In december 2004 werd mijn dochter, oudste van 3, moeder en daar volgenden nog twee kleintjes om het gezin kompleet te maken. De afstand tussen Nederland en Nieuw Zeeland + Australië is te overbruggen- als je maar zorgt dat je spaarpotje steeds weer bijgevuld kan worden. In de jaren '50-'70 was het ondenkbaar door om de zoveel jaar een reisje naar 'het thuisland' te maken. Daar is wel veel verandering in gekomen. Ik heb moeite met de mensen die roepen dat we niet met vliegtuigen op vakantie zouden mogen- vanwege de vervuiling. Nou 'roepers' dan zou ik mijn kleinkinderen nooit leren kennen of zien. En dat is dan wederzijds- zij mij dus ook niet!

Mijn jongste zoon is nu ook vader van 3 met nog eentje op komst. Ik verheug mij er zo op, bij het volgende bezoek, om weer zo'n bundle vreugde in mijn armen te kunnen sluiten. Ik heb geen datum en het spaarpotje is behoorlijk aangesproken vanwege het bezoek van mijn kleinzoon Max. Daar was het potje ook voor hoor, daar niet van.  Het bericht van de aankomst van nog een kindje kwam tussen het bezoek door. Nu maar zorgen dat ik weer alle zeilen bijzet om een bezoek waar te kunnen maken. Sparen kan ik wel.


Tegenwoordig heb ik leuk persoonlijk contact met een paar kleinkinderen die nu wat ouder zijn. Op Instagram of via emails en FaceTime kunnen zij mij nu berichtjes sturen, gesprekken voeren en op de hoogte blijven houden van het reilen en zeilen met bv hun schoolervaringen. Ze zijn niet afhankelijk van de aandacht en tijd van hun ouders hiervoor. Wat een verschil met vroeger. Een telefoontje die geboekt moest worden, de 'slecht bericht' telegrammen, een luchtpostvel met alle mogelijke millimeters volgeschreven. Natuurlijk blijven de slechte berichten moeilijk, maar ik moet zeggen, dat het elkaar aan kunnen kijken, praten  met tranen, toch meer een gevoel van nabijheid geeft. Bruiloften en andere gebeurtenissen bij te kunnen wonen via satelliet beelden of 'live' via andere media mogelijkheden. Een heel gewin voor diegene die elders ter wereld hun thuisbasis maken.

Ik zie de groei in de kleintjes, ik merk hun vorderingen in het leerproces en groei in hun woordenschat. Wat gaat dat snel. Nu, bij aankomst, zijn wij geen vreemden voor elkaar. De live beelden helpen om zelfs bij de jongste telg, een vorm van herkenning. Al ben ik OmaFArAway, toch zijn wij wel heel dicht bij elkaar. En nu ik ook YouTube videos online zet- volgen ook zij meer mijn leven hier in Nederland en vinden dat prachtig. Wat zijn er toch veel mogelijkheden om ons leven met elkaar te delen. Het is de moeite waard om op de hoogte te blijven van alle mogelijkheden en ermee bekend en vertrouwd mee te raken.


Wil je ook meegenieten van de reisjes met Max: Amsterdam -  Rotterdam  - Parijs  - Berlijn   - Giethoorn  en nog veel meer! Klik op de namen van de plekken die jij ook wil bezoeken.

In March 2000, my grandson Max was born, in Shepparton Australia. That's the one who just had 8 weeks here in Nederland with me. A GREAT time was had by all. Now the family counted 3 sons. I was oma and loved it.

By 2009 the number of grandchildren had reached 6 and a few years later my youngest son and his partner added another 3 to the ranks. Before the year is out, number 10 will have announced 'itself' adding to my 'oma joy!'Now this new event has also spurred me on to be even more frugal and committed to re-filling the sock under the mattress. I obviously will want to hug and hold this new addition to the family. In the early immigration years of the 60's-'70's it was unthinkable to travel back on a regular basis to one's 'homeland of old'. Let alone that family members could come over and see where their family members had made their new home. That is different today. I don't get to go every year- but do try to fit a trip in every 2 years. The children grow so fast. While they are little I would so love to be part of their developmental years.

There are so many ways in which contact an be made these days. emails instead of Airmail, FaceTime or Skype instead of phone calls, and even being able to attend special occasions via live connections via Internet. Unthought of in my childhood. And due to the possibilities, I get to see my grandchildren grow, to follow more closely their path to maturity. Keeping tabs on school progress and hobby activities.

It works both ways. I blog and now- a-days, vlog ( make videos for online) and in this way make it possible for the kids to see what OmaFArAway gets up to. They get to travel the countryside, to meet some of my friends. The technology is there and I find it a challenge to keep abreast of the possibilities. Great to keep that mind active and alert. Also getting compliments for the grandchildren who think their OmaFarAway is 'cool!' All I can say is, " what a wonderful world of opportunities we live in."


Want to see all the places I visited with Max? Just click on the name places above in the 'dutch' section! There is lots to see.

Uitstapjes plannen met bezoek uit DownUnder? What to show and where to go with the visitors?

Scroll down for the English version

Je woont een halve wereld van elkaar verwijderd. De bezoekjes lijken mij soms vaker gemaakt te worden door de achterblijvers, om te zien waar iemand terecht is gekomen, dan door diegene die huis en haard hebben verlaten. In ieder geval in de eerste jaren. Je moet je inburgeren, een nieuw leven opbouwen - dus zit een 'reisje' naar 'thuis' er even niet in.

OmaFarAway - videos

Dan komt er een moment, misschien na een jaar of 5-10 dat je toch die neiging krijgt. Kleinkinderen mee nemen naar oma en opa. Je eigen geboorte land en plekje laten zien. Misschien zelfs aan je 'buitenlandse' echtgenoot(te). Alles moet in die 4 weken. De vlucht, de ontmoetingen, kennismakingen, familie en vrienden bezoekjes en dan nog wat te laten zien van je land. Het is een drukke periode Van echte vakantie kan je eigenlijk niet spreken want je komt straks uitgeput maar voldaan terug in je nieuwe thuisland. Herkenbaar?

Ik heb 30 jaar in Nieuw Zeeland gewoond en er wonen nog twee kinderen van mij, met hun gezinnen. Daarbij heb ik ook nog een zoon in Australië wonen, ook met gezin. Ik maak dus nog al eens een reisje. Goedkoper voor mij om te gaan dan de gezinnen zo'n groot bedrag op te hoesten. Als het kan, geweldig, maar dat is niet voor iedereen haalbaar.

Als ik ga, dan 'pak ik' mijn oude leventje deels weer op. Ik heb daar familie, vrienden en een geschiedenis. De weg is mij bekend, de taal, gewoontes, winkels en bijzonderheden ook. Het is echt een familie bezoek en niet echt 'vakantie' in die zin van reizen en aan strand liggen. En dat hoeft ook niet. Daar ga ik niet voor.

Maar dan, dan krijg je verzoeken van anderen die jou kant op willen komen. Wat willen ze zien? Wat boeit ze? Wat wil jij graag dat op hun netvlies blijft plakken? Hebben zij al ideeën en voorgenomen beelden? Is het familie? Of zijn het vrienden? Hoeveel tijd hebben zij, en jij, om dit een onvergetelijke vakantie te maken?

Zoals sommige van jullie al weten, heb ik net mijn kleinzoon op bezoek gehad. Acht weken mocht hij bij mij bivakkeren om Nederland te leren kennen en wat uitstapjes over de grens maken. Bijna 3 jaar geleden was mijn dochter hier met man en kroost. Wat een ongelooflijke blijheid. In 2003 kwam mijn jongste zoon logeren. Een cadeau voor zijn 21ste verjaardag van zijn vader. En nu afgelopen april-mei, 8 weken lang, mijn kleinzoon van 18 hier. Ik hoop dat alle activiteiten lang bij hem zullen blijven hangen. Om hem eraan te herinneren heb ik videos gemaakt. Die staan online. Deze OmaFarAway heeft veel moeten leren ( en nog) maar toch ben ik trots op wat online staat. Van mijn oma en opa's heb ik zwart witte foto's. Mijn kinderen hebben een dvd met wat films met hun opa en oma maar ook veel kleurenfoto's. En nu, mijn kleinkinderen hebben YouTube. Films, stem en beeld. Ze kunnen zien waar OmaFarAway zich mee bezig houd. Waar ze naartoe gaat als ze wel op vakantie is. Ach, ik ben dan misschien geen perfecte camera vrouw en film editor, toch vinden de kids and anderen mij toff. Dat geeft een mens moed.

De afgelopen paar weken heb ik de ruimte genomen om weer bij te komen. Mijn routine komt geleidelijk aan weer op gang. Toch wordt het volgende week weer 'verstoord' door de aankomst van een vriendin uit Nieuw Zeeland. Er staan weer uitstapjes op het programma. Ik heb gekozen voor de provincie Zeeland. Twee jaar geleden was het meer midden Nederland. Giethoorn, Wiedde Weerribben, De Flevopolder. Ze genoot van de uitleg hoe ons land- ons land is. Daarna gaan we samen Wales verkennen. Er komt geen eind aan deze prachtige avonturen.

Deze OmaFarAway zit voorlopig niet achter de geraniums. Ik blijf filmen en genieten van wat op m'n pad komt. Wie weet wanneer ik weer de kans krijg om een bezoek Down Under te maken.

You live on the other side of the globe. From where I sit, it appears visitors are more likely to visit those who left their homeland than those who left, as it takes time and effort to become part of a new culture and feel 'settled in'. Not only that, but those 'left behind' are curious as to where their loved ones have gone to, what their new lifestyle and circumstances are. So it seems only logical these visits. Not to mention the costs involved.

Then, after some years, the time may just be ripe for a visit 'home' to show your children your own place of birth. To let oma and opa enjoy the pitter patter of feet in their home. I know I did. Almost 3 years ago my daughter, son in law and 3 children came for a visit. How I swelled with pride having them here. Having people visit is great. It's a big thing. Takes lots of planning and nutting out what type of activities, visits are appropriate and can be found time for. What is important? What are the interests, What cannot be left to chance? Family, friends, cousins....! Believe me, one tries to 'get it right' and hopefully the experiences, efforts and goodwill are appreciated. Great memories are born.

Some of you already know about the visit my grandson made recently. I was privileged to have him here 8 weeks. And yes, we had a plan. I also video-ed the events and placed them online. This will be like a photo album for him and others to look back on and refresh memories of so much we've shared together. I have black and white photos of my grandparents, my children have coloured photos and the odd film now transferred on DVD. My grandchildren will have YouTube. Feel free to watch what we got up to, where we went and what he all saw. It's cheaper than flying over yourself....!



These past weeks have been wonderful. The days just flew by. I fact I can't remember a year that has gone so fast or has had so many amazing things happening. Slowly my routine is returning to a more normal one. I've taken time to relax and gather my strength and recharge my batteries. He may have been 18 but I haven't been 18 for many a year! However I won't have much time to lay back and laze away. Next Thursday my girlfriend from New Zealand is arriving. We'll be playing tourist again like we did 2 years ago. After 8 days here she and I will be off to Wales. So looks like I'll be video-ing for a while yet. Great to learn something new and shake up the old grey matter.

Hope your year is a happy one- that life is smiling at you, and should there be more bumps in the road that you counted on- that you may have the strength and flexibility to go with the flow and come out smiling on the other side of the ride. OmaFarAway signing off for now. Till next time.......

Dat was het dan.....! Time has just flown.

Scroll down for the English version

tJa, dat was het dan. Nee, dat bedoel ik niet negatief of oneerbiedig. Maar gewoon- dat was het dan! De 8 weken waar wij zo lang op hebben gewacht, gepland, naar gesmacht hebben, ze zijn voorbij. Als ik terugdenk aan mijn kleinzoon Max zijn aankomst uit Australië op Schiphol 4 april, dan lijkt het een paar weekjes geleden en geen twee maanden. Maar als ik dan vervolgens de lijst activiteiten op een rijtje zet- nou dan snap ik wel waarom we door de tijd heen zijn. En begrijp ik mijn vermoeidheid ook ietwat.

Onderweg vanuit Berlijn heb ik het volgende geschreven. Soms is wat uit het hart komt op het moment van ervaren, toch het meest ingrijpend. De sfeer van het moment zit er dan goed in. Hier dus mijn eerder geschreven tekst:

Dat is het dan. De acht weken zitten erop! Vol programma inclusief vrije thuisdagen. Van rust, nou ja voor mij althans, weinig. Thuis zijn betekend inhalen wasgoed, strijken, koken, boodschappen. Je kent het wel. De boel draait door.

Ik schrijf dit terwijl wij terugreizen uit Berlijn. Een uurtje geleden in de bus gestapt. We zijn 3 nachten weggeweest. Vrijdag in alle vroegte vertrokken! Ik moet zeggen dat hoewel een pittig eindje, de reis zelf ook een waardevolle ervaring was. We hadden een zeer bekwame chauffeur/gids die ons op de heenreis ook veel wist te vertellen. De twee pauzes die hij in had gelast op super plekken waarvan een de grenspost was. Geweldig uitleg en tijd om rond te kijken. En zoals met alle uitstapjes heb ik en video gemaakt voor op YouTube. Het is bij dit schrijven nog niet klaar maar komt wel online te staan net als al onze andere belevenissen die al gepost zijn. Om te kijken klik op deze link: Oma Far Away

Onze zwerftochten waren o a de stad Parijs, Euro Disney, Burger’s Zoo, Amsterdam, Efteling, Madurodam, Kinderdijk, Rotterdam, Oudenbosch, Leeuwarden, Giethoorn, Archeon, Harlingen. En nog meer. Dan natuurlijk ook dagjes dingetjes in de stad zelf waar wij wonen.

We hebben met de trein, bus, waterbus en auto gereisd en tig-tallen voetstappen gezet. Op mijn 65 ste verjaardag was ik bevoorrecht om mijn kleinzoon erbij te hebben. We hebben gelachen, stevige dan wel gemoedelijke oma/ kleinzoon gesprekken gehouden en veel samenzijn momenten beleefd. Hij heeft mij wat trucjes op ICT gebied geleerd en hij heeft eierkoeken gebakken, kaassaus gemaakt en mijn boodschappentassen gedragen.

De kroketten, stroopwafels, bitterballen en citroen schijfjes in de cola vielen in goede aarde. Ook kon hij de Griekse keuken erg waarderen. Hoewel hij niet erg avontuurlijk aangelegd is wat eten betreft, heeft hij wel nieuwe dingen ontdekt. Chapeau daarvoor zeg ik maar. Hij heeft zijn leven voor zich laten we maar vanuit gaan. Tijd zat om meer lekkernijen te ontdekken.

Bij thuiskomst de koffers bij de wasmachine legen. Vooral voor Max moet alles schoon en gestreken de koffer in dinsdag. Woensdag vliegt hij weer naar zijn ouderlijk huis, zijn hond, zijn vrienden en een nieuwe toekomst. Wie weet wat deze tijd hier daar invloed op zal hebben. Hij zal alles toch wel met een ander blik bekijken al zegt hij dat dat wel mee zal vallen. Ben benieuwd.

Het was een privilege om even oma dichtbij te mogen zijn. Niet voor 8-10 dagen zoals ik dat wel eens doe om de paar jaar, maar 8 weken dag en nacht. Ik voel me bevoorrecht en gezegend. Zou er nog een kleinkind willen komen - ik zou zeggen, prima. Alleen of ik dan nog zo actief kan zijn als nu..... dat zullen we dan wel zien!

Ik/wij hebben genoten. Ieder op hun eigen manier. Mijn man en zwager, allebei kinderloos, hebben daar hun eigen kijk op. Ik als moeder, oma en juf, de mijne. Mijn kleinzoon zal ook het zijne ervan denken. De verhouding samen is er alleen maar op vooruit gegaan. Elkaar zo lang en van dichtbij mee te kunnen maken is toch bijzonder. Wat ben ik een gezegend mens.

De komende tijd zal ik van de restanten van onze ervaringen nog wat videos plaatsen. Er komen meer. Volgende week een paar dagen België, even op adem komen samen en eind van de maand een reisje door Wales. Dus wil je meer zien en mee reizen- subscribe en blijf op de hoogte. Zo krijg je een berichtje als ik wat nieuws op de YouTube kanaal zet. Voor nu- even gas terug. Ik begin me weer wat mens te voelen....de afgelopen dagen heb ik weinig tot niks gepresteerd. Ook wel eens lekker.

Well, that was that! The saying " Time flies when you are having fun" certainly is a true one in this case. I cannot get my head around the fact that 8 weeks have gone so quickly. We spent ages planning, saving and looking forward to the moment...and now life as I know it is slowly returning to normal. No more grandson to give a wake up call, prepare breakfast for and accompany to worthwhile sights, places and events. He now sleeps back in his own bed, under the roof with his parents and is reunited with his pet pooch Bella.

It has been a wonderful time. The places, people and events have been selected on basis of what I thought might please or interest him. The request to visit Berlin we gladly gave head to. What an experience that was, at the end of his stay with us.

I've tried to hone my video skills and have posted a few short videos to date, with a couple more left to go. The holiday ones start at number #015 I think. The others might interest you too- bits and pieces out and about in Nederland. I'll be posting more as time goes on as it appears to be something friends, family and even strangers like to watch. I am learning new tricks all the time. Next week we are off to Belgium for a couple of days with friends and end of this month I'll be discovering Wales with my dear friend Annette- so keep watching if you want to tag along.

Our itinerary was pretty full, the energy we needed to sustain us has held up, but believe me it was a challenge. I am not a young chick but a 65 year old who enjoys a challenge. Not used to sitting still and need a good walk or activity daily to keep my motor running. And believe me, the daily 'doings' did just that.

I have had the privilege of having my grandson as 'guest' for 8 solid weeks. They couldn't have gone faster. We had time for chats, laughs, shared happy moments and just 'being' together. I do believe the experience has enriched our lives. What a dream come true.

Well, I am back to being 'OmaFarAway' with a happy and thankful heart. Who knows who'll come and join me next!