De dagen vliegen voorbij - It is February already!

De datum van 4 april nadert met de snelheid van de Thalys.

Scroll down for the English version

Natuurlijk kijk ik ernaar uit. Zo'n grote gebeurtenis in mijn en mijn kleinzoon ons leven. Voor vele oma's een dagelijks of wekelijks gebeuren. Na bijna 18 jaar gaat het mij ook overkomen. Ik krijg een logee.

Mijn streven is om hem een mooie tijd aan te bieden. Of hij dat zo beleeft daar moet hij zelf voor zorgen. Ik kan allerlei uitstapjes en belevingen organiseren- als hij het maar kan waarderen en ook van genieten en er iets van opsteken. Mijn doel dus!

Uiteraard draait het om Nederland. Land van mijn geboorte en voorvaderen. Graag wil ik dat hij straks weer huiswaarts keert met het gevoel erbij te horen maar ook een sterker liefde en beleving te hebben van zijn eigen geboorteland, Australië. Het land van zijn moeder en tweede thuisland van zijn vader. Misschien snapt hij zijn vader dan ook beter. Die woont ook ver van zijn geboorte plek in NieuwZeeland waar ook zijn vader zus en broer(tje) wonen. Hij is oom voor 6 neefjes en nichten. Het is voor hem ook een relatie op afstand. Wat is het toch een verplaatsbare maatschappij. De wereld wordt steeds kleiner. Afstanden worden teniet gedaan- bij wijze van spreken dan.

Een paar jaar geleden terwijl mijn kleinzoon en ik aan het chatten waren vroeg hij mij over Berlijn. Of ik er geweest was? En, zou hij ooit ( we hadden dromen maar nog geen concrete plannen) op bezoek komen, of hij naar Berlijn mocht? Het schijnt dat hij een zeer bevlogen Geschiedenis leeraar heeft gehad. Die man heeft hem enorm geïnspireerd en enthousiast gekregen voor Berlijn. Zelf ben ik er ook nog niet geweest dus wat zegt oma dan? " Natuurlijk gaan wij naar Berlijn."

Met tegenzin maar besef het belang er wel van in, gaan we ook naar Amsterdam. Ik wijk uit naar de Jacob de Graeflaan in Amstelveen, mijn geboorteplek. Het huis staat er niet meer maar dat van de buren wel. Ik denk dan maar zo van- begin bij het begin! Na Amstelveen komt ook Dieren aan bod. Mijn eerste 8 jaar voordat wij immigreerde naar Nieuw Zeeland in 1961.


Ook ga ik dag bij dag de foto's meteen in een digitaal album zetten. Scheelt veel werk later. Achteraf ben je toch zo af en toe de draad kwijt. Vers in het geheugen als het kan is toch beter.

Ik heb meerdere plannetjes maar niet zozeer datums. Een overzicht van de 8 weken het ik op papier. Ja, in agenda maar ook op een groot vel voor een globaal overzicht. Arm joch zal afgepeigerd huiswaarts keren vrees ik. Om het maar niet over oma te hebben. Maar daar heb ik veel voor over.

De zon schijnt, de tulpen in mijn plantenbak komen tevoorschijn en de krokusjes bloeien al. Mijn hart zingt een blij lied.


I just cannot believe it is February already. We haven't had snow worth mentioning, it disappeared the moment it hit the ground. I somehow feel the days are the same. Disappear after sunrise as quick as lightening. The arrival date of my grandson is racing towards me like a runaway train. I do still have some stuff te organise and prepare, but it will all work out in the end I am sure. Just like to have an idea and itinerary that makes sense.

My goal is to share my history, homeland and heritage. The best thing would be that he feels part of that heritage. It may even deepen his own sense of belonging in his own birth land, Australia. It is his mum's heritage after all, and my son's second home. Maybe he too will get more of an insight into his dad, who also lives far removed from his own country of birth, New Zealand. It really does shape you and has impact on one as a person. Siblings not within reach, being an uncle to 6 and not being present at birthdays and special holidays. As a people we all have become quite nomadic- all this emigrating and re-establishing. The world is downsizing, only the distance isn't.

A few years ago my grandson mentioned he had learnt a lot about Berlin. And should he ever ( we didn't have any concrete plans at that time- just hopes and dreams) visit me, if he could please go to Berlin. What does an oma respond? " of course wel will go to Berlin darling. Oma would love to see it too." So, somewhere in our programme we have Berlin targeted.

Every story has a beginning. Mine started in de Jacob de Graeflaan, Amstelveen. And that's where our travels will take us. Onto Dieren and. Those places featured in the first 8 years of my life before immigrating to New Zealand in 1961.

The photo album will be a daily task. Best get the memories documented before they fade or become entangled in the many moments we will be sharing. That way it'll be completed as we go. Tiny detail but I think a time saver and exciting at the same time. Reliving the moment.

Due to the variety of activities and places to visit I have printed out a large sheet and have an overal view. Obviously I use a diary but having a overal view helps keep the activities in balance. Don't want to totally tucker the boy out before he flies home. Not to mention his aging oma. 😃

The sun is out, the tulips are gathering momenten en the crocuses are flowering. I'm humming a happy tune. My heart is joyful...and full of happy anticipation.