De afstand doet (soms?) toch wat met me

De zomervakantie is in volle gang Down Under. Hier wil de winter maar niet echt goed op gang komen. Wat een verschil in dit klein landje. Hier sneeuw en daar groen gras. Wel mooi hoor- maar voor mijn lijf erg verwarrend. Ik ben wel aan een beetje afkoelen toe zodat ik de zomer weer kan waarderen. Dat was ook een probleem in New Zealand. Ik bleef te lang ' te warm'. Ik hou van de scheiding tussen al die seizoenen. Enfin, dat is mijn ervaring.....

Mijn kleinkinderen genieten van het 'kind zijn' en gewoon lekker veelal hun eigen dag in te vullen met luieren, zwemmen, spelen en genieten van het thuis zijn en de drukke agendas even los te laten. Dat geldt uiteraard ook voor hun ouders.

Vorig jaar om deze tijd was ik bezig met het inpakken van mijn koffer met allerlei 'leuke' dingen om mee te nemen voor een oma bezoek. Ik had hard gespaard en met de zegen van mijn man- vertrok ik op 1 februari naar Australië en Nieuw Zeeland. De twee landen waar mijn 3 kinderen zich bevinden. Twee in NZ en 1 in Australië. Dat vergt wat organiseren en goede afspraken maken. Scholen gaan dan weer terug en het is wat rustiger in huis. Ook leuk om er dan te zijn om mee te kunnen doen met de uitjes naar sport, paardrijles en school 'dingetjes'.

Omdat er 3 'nog niet schoolgaande' kleintjes zijn - geeft het mij ook ruimte om met die kleintjes wat leuke dingen te doen. Ik verdeel mijzelf dan over diverse activiteiten en mensen. Voor een aantal weken ben ik in diverse hoedanigheden bezig. Moeder, oma, vriendin, ex- vrouw ( heb goede relatie met de vader van mijn kinderen en we hebben ook een oma-granddad dag) en als oppas, kokkin, scheidsrechter en huisgenoot.

Ik moet altijd lachen als mensen mij vragen hoe mijn vakantie is gegaan? VAKANTIE!!!! Het is hard werken. En vooral GENIETEN. Want jeetje wat is het dan toch leuk om met de dagelijkse beslommeringen mee te doen en van te genieten. Ook de ruzietjes en huilbuien. Dat hoort er allemaal bij.

Soms denk ik dat ik bof als oma ver weg. Ik maak zulke intense en bijzondere dingen mee wanneer ik op bezoek ben. Van smorgens vroeg tot savonds laat. Er is altijd wel wat te regelen, bespreken en van te genieten.

Dit jaar staat er geen bezoek gepland. In ieder geval niet zonder schip met geld of een grote geld bedrag die zomaar in mijn schoot zou kunnen vallen. Het is nogal een bedrag die je er voor nodig hebt om een maandje weg te blijven- en de twee landen te bezoeken.

Dit jaar staat in teken van meer internet contact- omdat de jongeren nu wat ouder zijn en wat meer mogelijkheden hebben om zo te kunnen en mogen communiceren. Vooral na het bezoek van mijn dochter en het 'dichter bij-elkaar gegroeid' te zijn daardoor. De kinderen ( groot en klein) hebben oma anders ervaren en een speciale band opgebouwd. Ook weer bijzonder.

Het kriebelt wel- en ik hou een klein beetje hoop dat er een bezoek in zit misschien eind van het jaar- enfin, ik mag niet klagen. En dat doe ik ook niet hoor, ik tel mijn zegeningen dagelijks- toch houden die gedachten van 'gaan' mij zo af en toe wel bezig.