Feest ver weg! / Birthdays at a distance!

Als omaverweg, ben ik vaker afwezig dan dat ik een verjaardag van een van mijn (klein+)-kinderen bij kan wonen. Dat zorgt voor de nodige 'down' momenten. Ik ben er twee dagen mee bezig. Een, omdat DownUnder' voorloopt qua tijdklok en twee, omdat ik de dagen al aftel dat de datum nadert. Nee, ik ben geen zwartkijkende, depressieve en treurwilg omaverweg. Gewoon, dat is de realiteit van het ver weg wonen. Via allerlei social media kanalen is het contact er wel...behalve dan het fysieke aanwezig zijn.

Dichtbij wonen heeft het voordeel dat je deel uit kunnen maken met de voorbereidingen. Zelfs de nodige hand en spandiensten uit te kunnen oefenen. Ik krijg foto's en berichtjes - vandaar dat ik al dagen van te voren mee bezig ben met de aankomende festiviteiten - en met lege handen sta.

Daar heb ik een aantal jaren iets op gevonden. Ik bereid ook een feestje voor. Op de dag van een van de kinderen of kleinkinderen hun verjaardag is het hier bij ons ook feest. Of er komen vrienden op koffie visite, of eten of we hebben een speciaal uitje, of ik verzin iets anders bijzonders op die dag. Het naar uit kijken, voorbereiden, plannen en organiseren geeft mij energie. Ik heb een verbonden gevoel en ik laat de jarige weten dat wij ook in de ban van de verjaardag of het speciaal moment zijn.

Afgelopen zondag was weer zo'n moment. Er is momenteel ook bezoek in NL van twee lieve zussen uit Schotland. Ik noem de ene 'tante' hoewel ze dat niet is. Toch wel net zo geliefd. Er zou een eetmoment zijn en ik koos voor zondag. Mijn kleindochter werd 7. Het werd een feestmaal en met veel gelach en hilariteit. Natuurlijk had ik liever bij mijn zoon, schoondochter en kids aan tafel willen zitten. Dit was een goed, vrolijk en haalbaar alternatief. In het leven moet je van situaties het beste maken - en dit is mijn manier om van iets onvermijdelijks toch een gevoel van geluk to beleven. Omringd door mensen die ook belangrijk voor mij zijn.


Er komen twee verjaardagen aan in november. Mijn dochter wordt 45 en haar jongste wordt 8 jaar oud. Twee jaar geleden om deze tijd waren zij in Europa. Mijn dochter vierde haar verjaardag in Nederland. Iets wat ik niet gauw zal vergeten. Ik heb al plannen voor de 5de al gemaakt en kijk er naar uit. Net als het feit dat mijn kleinzoon Max aanwezig zal zijn op mijn 65ste verjaardag volgend jaar.
Hiephiephiep HOERA!!

"Happy Birthday to you"! And via any of the means available these days it is the only tangible way to be at someone's birthday when they live far away. The setup in this household anyway. Oma is in Nederland and the children and grandchildren live Down Under in NZ and Australia. There have been moments when I have had the privilege to actually be present at the odd birthday. And in 2013 the children treated me to a visit for my 60th birthday. Two years ago my daughter was in Nederland for her 43rd birthday. A celebration never to be forgotten. And next year, my grandson will be in the country of my birth for my 75th birthday. How awesome is that!?

Having been omaverweg ( omafaraway) for 17 years now, I have found various solutions to my own  problems. One of them is the way I experience the birthdays and miss you moments ( special occasions) now. I create my own happy celebrations to coincide with theirs. On birthdays for instance, I make sure we have either dinner, lunch or morning tea guests. Or that we treat ourselves to an outing or dinner somewhere. Next 5th November when my daughter turns 45 I will be attending the Musical Jesus Christ Superstar with some girlfriends. One of the 'group' is in the choir. It will be quite a special thing to witness and be a teeny weeny part of. Special. Just like my daughter is to me.

Last Sunday one of my granddaughters turned 7. She's become quite the little lady. So gorgeous. Does well at school, looks after her younger sister and brother and is a very creative and happy go lucky girl. I'd love to have been there. Baked a cake and sang to her as she blew out the candles. Fact is: I couldn't be. My alternative:  We were due to have visitors ( 2 sisters) from Scotland and I promised to cook for them one evening - I chose Sunday. I did bake a cake, I did cook up a festive meal and we did toast the lucky young lady! It is the next best thing I can do to bridge that gap.

The other great thing is, my grandson and I will be staying in Edinburgh next year- with the same visitors we had here on Sunday. The connections will be more tangible, for him too as he can then visualise the people and places I frequent. Distance may be an obstacle - the solutions on how to cope are also available. One just has to be creative and inventive. Having heard the voices, seen smiling faces and been a teeny weeny part of their day- is all I've got. The rest is up to me.