Sinterklaas

Overal waar ik kwam afgelopen vrijdag, was het een drukte van jewelste.  In de winkels zag ik twee generatie moeders samen winkelen voor cadeautjes en voorraden voor feestelijke maaltijden. Druk overleg en veel gelach en geroezemoes. Dit weekend zal Sinterklaasfeest gevierd worden in talloze huishoudens. Ik val in een dal van herinneringen,  gedachten van 'was het maar anders' en voel een aantal emoties van vreugde en verdriet die mij onrustig maken.

Wonend in Nederland als kind en Sinterklaas vieren. Wat heb ik een leuke herinneringen daaraan overgehouden. Spannende ochtenden om te zien of Piet iets in mijn schoen had achtergelaten. Verrassingen zoals een handje vol strooigoed, een suikerbeestje, taaitaaipoppetje of misschien een zakje zout! Jaaa, dat was ook een mogelijkheid he? Wie zoet is krijgt lekkers - wie stout is, nou ja, geen roe maar een zakje zout. Want dat betekende 'je bent stout geweest'. Ook dat kan ik mij nog goed herinneren. Wat een teleurstelling. Het heeft me geen trauma opgeleverd hoor. Ik denk wel dat ik er iets van hebt geleerd. Better mijn best doen en ja hoor, de volgende ochtend een handje vol strooigoed.

Mijn kinderen (3) hebben ook Sinterklaas ervaringen opgedaan. In Nieuw Zeeland. Daar zijn zij geboren. Hun vader is een Nieuw Zeelander. Ook hij moest eraan geloven - ik wilde graag Sinterklaas vieren. Het cadeautjes systeem werd wel lastig - dus toch maar alleen iets kleins met Sinterklaas en het 'grote cadeau festijn' met de kerst onder de boom gevolgd door een feestelijk ontbijt.

Nu is het zover, mijn kinderen hebben zelf gezinnen... en wat is er met het Sinterklaasfeest gebeurt? Weinig. En dat is logisch. Toch zijn mijn kleinkinderen op de hoogte van het feest van Sinterklaas. Ik heb met ze geknutseld en samen hebben wij Sinterklaas gevierd terwijl ik een 'kerstbezoek' bracht. Elk jaar komen de versieringen weer tevoorschijn. Ook stuur ik zo af en toe een pakje voor Sinterklaas en bij hun vader/opa ( we zijn gescheiden)  ligt een Sinterklaas jute zak waar de cadeau's dan ingedaan worden. Na school komen 6 van de kleinkinderen samen om 'afternoon tea' te hebben en wat pakjes uit te pakken. Ook gezellig.

Dit jaar gaat het feest stilletjes voorbij vanwege allerlei druktes in beide gezinnen. Ik denk ook dat ik daarom een beetje bleu ben. Ik mis juist nu even die gezelligheid, bedrijvigheid en spanning die vooraf dit feest gaat. Er zullen geen vrolijke foto's verschijnen op mijn scherm.
Nuchter denkend weet ik dat het niet 'erg' is, maar emotioneel trek ik het me toch meer aan dan mij lief is. Vandaag, ook al was het schitterend mooi weer, had ik alle ruimte om er wat van te maken maar ik heb de dag 'onder' laten gaan zonder actief te zijn, zonder een frisse neus te halen, zonder speculaas of pepernoten.

Vandaag was voor mij, Omaverweg, eventjes een 'niks' dag!