Toch nog een surprise op Sinterklaas avond.

tJa, en ik maar denken dat pakjesavond voor mij niets zou brengen. Wat heb ik mij daarin vergist.

Mijn kleinkinderen vieren van alles momenteel. Eind van het jaar feestjes, overgaan naar een andere school of klas. Eerste school jaar- laatste school jaar. Eind exams en overgaan naar welk jaar dan ook. Van kleuterschool naar basisschool. Doorstromen. De leeftijden zijn zo verschillend dat er wel wat bij zit voor iedereen.

Nou heb ik het al meerdere keren met mijn (middelste) zoon en schoondochter over gehad. Dat ik het geweldig zou vinden als hun jongste, als hij zijn Year 12 af heeft gemaakt, een poosje bij mij, omaverweg, zou mogen komen logeren. En dan niet voor een weekje dat begrijp je wel natuurlijk.

Laat ik nou bevestiging hebben gekregen dat het eind 2017 ook daadwerkelijk gaat gebeuren. Wat een stok achter de deur voor hem om goed te presteren en voor mij om die tijd te gebruiken om een leuk programma neer te zetten.

Hij heeft een verzoek gedaan. Iets wat hij echt MOET -WIL - van DROOMT om te gaan zien. Ik vroeg dat hij mij beter een verlanglijst kon sturen dat ik een beetje weet wat hem boeit. Nou wat ik hoorde was zo verrassend. "Oma ik wil graag BERLIJN zien". Je had mij om kunnen duwen met een veertje. " Berlijn? Hoezo? Waar komt die interesse vandaan?" En hij gaf zo'n antwoord waar meesters en juffen blij van worden. " Omdat mijn geschiedenis leraar zo boeiende verhalen heeft verteld en ik wil zien of het is zoals ik het me voorstel." Natuurlijk gaan wij dus naar Berlijn. Een stad waar ik ook nog niet ben geweest.

Mijn tweede cadeau was een bericht van mijn dochter. Het rapport van hun oudste ( 12 jaar) was zo mooi dat je het in zou willen lijsten. Na haar eerste jaar op deze school heeft zij het gepresteerd om de 2de 'prijs/ vermelding' op academisch en social gebied in haar klas te krijgen en een award gaat ontvangen. Wat een trotse ouders moeten dat wel niet zijn. Ik weet wel dat deze oma ver weg SUPER trots is. Ook op haar, ook op de anderen die allerlei super goede dingen hebben gedaan gedurende het afgelopen schooljaar.

Dus, Sinterklaas en Pieterbaas. Ik heb desondanks mijn 'dipje' toch een zeer opbeurend en mooie avond/dag gehad en ben daar dan ook enorm dankbaar voor.

Wie weet staat er volgend jaar een grote schoen bij de voordeur die gevuld mag worden!

Sinterklaas

Overal waar ik kwam afgelopen vrijdag, was het een drukte van jewelste.  In de winkels zag ik twee generatie moeders samen winkelen voor cadeautjes en voorraden voor feestelijke maaltijden. Druk overleg en veel gelach en geroezemoes. Dit weekend zal Sinterklaasfeest gevierd worden in talloze huishoudens. Ik val in een dal van herinneringen,  gedachten van 'was het maar anders' en voel een aantal emoties van vreugde en verdriet die mij onrustig maken.

Wonend in Nederland als kind en Sinterklaas vieren. Wat heb ik een leuke herinneringen daaraan overgehouden. Spannende ochtenden om te zien of Piet iets in mijn schoen had achtergelaten. Verrassingen zoals een handje vol strooigoed, een suikerbeestje, taaitaaipoppetje of misschien een zakje zout! Jaaa, dat was ook een mogelijkheid he? Wie zoet is krijgt lekkers - wie stout is, nou ja, geen roe maar een zakje zout. Want dat betekende 'je bent stout geweest'. Ook dat kan ik mij nog goed herinneren. Wat een teleurstelling. Het heeft me geen trauma opgeleverd hoor. Ik denk wel dat ik er iets van hebt geleerd. Better mijn best doen en ja hoor, de volgende ochtend een handje vol strooigoed.

Mijn kinderen (3) hebben ook Sinterklaas ervaringen opgedaan. In Nieuw Zeeland. Daar zijn zij geboren. Hun vader is een Nieuw Zeelander. Ook hij moest eraan geloven - ik wilde graag Sinterklaas vieren. Het cadeautjes systeem werd wel lastig - dus toch maar alleen iets kleins met Sinterklaas en het 'grote cadeau festijn' met de kerst onder de boom gevolgd door een feestelijk ontbijt.

Nu is het zover, mijn kinderen hebben zelf gezinnen... en wat is er met het Sinterklaasfeest gebeurt? Weinig. En dat is logisch. Toch zijn mijn kleinkinderen op de hoogte van het feest van Sinterklaas. Ik heb met ze geknutseld en samen hebben wij Sinterklaas gevierd terwijl ik een 'kerstbezoek' bracht. Elk jaar komen de versieringen weer tevoorschijn. Ook stuur ik zo af en toe een pakje voor Sinterklaas en bij hun vader/opa ( we zijn gescheiden)  ligt een Sinterklaas jute zak waar de cadeau's dan ingedaan worden. Na school komen 6 van de kleinkinderen samen om 'afternoon tea' te hebben en wat pakjes uit te pakken. Ook gezellig.

Dit jaar gaat het feest stilletjes voorbij vanwege allerlei druktes in beide gezinnen. Ik denk ook dat ik daarom een beetje bleu ben. Ik mis juist nu even die gezelligheid, bedrijvigheid en spanning die vooraf dit feest gaat. Er zullen geen vrolijke foto's verschijnen op mijn scherm.
Nuchter denkend weet ik dat het niet 'erg' is, maar emotioneel trek ik het me toch meer aan dan mij lief is. Vandaag, ook al was het schitterend mooi weer, had ik alle ruimte om er wat van te maken maar ik heb de dag 'onder' laten gaan zonder actief te zijn, zonder een frisse neus te halen, zonder speculaas of pepernoten.

Vandaag was voor mij, Omaverweg, eventjes een 'niks' dag!